Długa walka o Dziecko. III, IV i więcej podejść IVF

To wątek dla prawdziwych fighterek, które mimo niepowodzeń mają jeszcze siłę do walki. Bardzo Was teraz potrzebuję. Udał mi się 5 transfer w III IVF. Niestety tylko do 8 tygodnia.. Nie umiem się porozumieć z Dziewczynami, którym udaje się "od strzału". Czy są tutaj takie Kobietki jak ja? Potrzebuję Waszej siły.

Frelcia ja ciągle jestem. Też po 5 transferach zero rezultatów😔. Teraz utknęłam z Immunologia, wstępnie w poniedziałek miałam mieć pierwsza szczepionkę ale dlatego że mieszkam w UK to nie mam teraz możliwości dostać się do pl więc utknęliśmy w martwym punkcie. Wszystko się wydłuża a ja czuję coraz większą presję czasu.
P.S strasznie mi przykro😭😭😭, tak dobrze już się to u Ciebie zapowiadalo

Kurdę blaszka..Podziwiam że chcesz się podjąć szczepień, bo ja nigdy w życiu bym się nie zdecydowała. Ja czekam do czwartku na wizytę. Chciałabym pójść tym samym schematem co przy udanym transferze.

Frelcia ja tez jestem tylko ze ja podchodze z komorkami dawczyni. Juz trzecie IVF w trakcie i lącznie 6 transferow za mną, bez sukcesu. U mnie nigdy nie bylo implantacji, chociaz raz mialam bete 4,08 ale lekarze mowia ze taka niska nic nie oznacza. Mam jeszcze jednego mrozaczka i robie dodatkowe badania bo gdzies musi byc przyczyna, czekam na wynik testu ERA a z immunologii robilam APA, ACA, APL i chyba B2GPL albo cos podobnego, nie pamietam dokladnie. Strasznie to ciezkie, dla mnie nie do uwierzenia ze komus moze sie udac 1 czt 2 transfer przy IVF a juz to ze zwykli ludzie robia sobie dzieciaka w sypialni, nie wydając grubej kasy i to zazwyczaj bardzo szybko od kiedy sie za to wezmą, brzmi jak żart. Ale coz, u nas jest inaczej. Ciekawe tylko ile jeszcze kasy i transferow trzeba zeby sie udalo, ale nie zamierzam sie poddawac, trzeba walczyc o swoje 💪

W szczepieniach widzę nasza ostatnia nadzieję. Naszym problemem były niedrozne jajowody więc ivf powinno się szybko udać a tutaj już tyle lat, transferów i nic. Mam jeszcze jeden zarodek z ostatniej procedury więc chcemy z nim spróbować I jeśli się nie uda to podejść ewentualnie do ostatniej procedury. Później zostaje nam tylko OA.

Hej, u mnie to samo, udało się za pierwszym razem, lecz zarodek przestał się rozwijac i na usg wyszło puste jajo. Poronilam, przy 2 procedurze CB... Musiałam od nowa zacząć bo nic nie nadawało się do mrożenia. Miałam już być po punkcji, w ogóle zacząć stymulacje na początku kwietnia, ale przez wirusa zablokowane wszystko miałam zacząć 3 procedurę od początku.

Nam też musi się kiedyś udać. Nie możemy czuć się gorsze, chociaż ja właśnie tak się czasami czuję.. Dlatego stworzyłam też ten wątek.. żeby coraz rzadziej czuć się gorsza i samotna w tym wszystkim.

Frelcia ja tez stracilam teraz ciaze w 8 tygodniu. To był już moj 9 transfer. Dzus wyszlam ze szpitala. Doskonale wiem jak sie czujesz.

Wydaje mi się do dopóki jest plan i on nas napędza to mamy siłę do działania. Boję się co będzie jeśli nie będę już miała pomysłu na siebie. Dla mnie ten rok jest wyjątkowo trudny bo bardzo dużo osób w moim otoczeniu jest w ciąży. No ale ciągle żyje nadzieja ze nam też się kiedyś uda i tak to sobie tłumaczę jak dopada mnie zwątpienie.

Frelcia jest niestety nas duzo niektorym ludziom zwlaszcza tym , ktorzy nie maja problemu z płodnościa wydaje się , ze aaa idz sobie na ivf na pewno sie uda , bo przeciez kazdemu sie udaje. O tak zaplacisz, wloza i czesc nie ma tematu. Zaplacisz i masz - a MY wiemy dokladnie ,ze tak to nie działa!
Mysle tez ,ze ivf lepiej wychodzi jesli jest problem po stronie mężczyzny bo ominie się problem plemników, powstanie zarodek i jest ciaza. Niestety gorzej maja kobiety , gdzie po ich stronie jest problem bo jednak to one tworza dom dla przyszlego malenstwa. Ja pomimo,ze nie mam w stopce to stracilam ciaze w 30 tyg i sama nie wiem jak sie z tego podnioslam. Natomiast juz 3 transfery za mna i tylko 2 cb na koncie. Lekarze kaza czekac na wlasciwy zarodek , immunologia pokazuje ,ze jest problem w implantacji.
Tak chce walczyc dalej bo raz się udalo to i drugi sie uda. Czasem poddaje sie i nie wierze w to ale jednak gdzies z tylu glowy ta mysl pozwala mi przetrwac.
Buziaki dla wszystkich fighterek!
💪😘😎

Frelcia mam nadzieję że już u Ciebie trochę lepiej... ja długo przeżywałam stratę. Dziś właśnie mówiłam do męża że gdyby nie poronienie to rodziłabym za około 2 tyg. To cały czas we mnie siedzi i boli...
Ale pomimo 5 transferów na razie nie mam zamiaru się poddawać- nawet przez chwilę nie miałam takiej myśli... Zobaczymy na jak długo jeszcze starczy mi sił.
Mi się dziś udało umówić wizytę na poniedziałek. Po cichu liczę że pozwolą mi wkrótce podejść do transferu, pomimo pandemii.

A może lepiej zmienić klinikę, lekarza? Może inny będzie miał pomysł na Ciebie, was?. Ja ostatni raz podchodzę w tej klinice... Oby udało się, bo mam super lekarza... Tylko przeszkodzą jest chyba kilka nadprogramowych kilogramów oraz pcos gdzie komórki jajowe hmm słabsze tak określijmy je... Żeby nie mówił beznadziejne heh...

Tak, jest trochę lepiej. Jak wychodzę na zewnątrz, zajmę się czymś i jak świeci słońce. Od dwóch dni już nie boli mnie brzuch i powoli przestaję krwawić. Czekam niecierpliwie do czwartku jaki doktor ma plan.. Mam nadzieję że od kolejnego cyklu dostanę diphereline i po dwóch miesiącach crio na naturalnym. W międzyczasie może biopsja z komórkami NK. Mam nadzieję że lekarz będzie miał plan i że jak zwykle doda mi energii i siły do walki. Mam nadzieję nigdy nie zobaczyć u niego zwątpienia. Myślę że on moją ciąże i tak traktuje jako sukces. W sumie jak mam szukać dobrych stron to ta jest jedyna... że w końcu coś ruszyło.

I myślę że gdyby nie to że po kuracji diphereline miałam hiperstymulację to utrzymałabym ciążę.

Ja może nie mam tylu procedur i transferów za sobą ale właśnie takiego wątku chyba potrzebuję...6 lat leczenia i znowu wróciłam do punktu wyjścia...po stymulacji rozjechane totalnie hormony, bakterie, torbiel i znów czekanie. Wiem że to nic w porównaniu do waszych strat ale jest mi bardzo ciężko. Wydaje mi się że te moje ciało nigdy nie pozwoli mi być w ciąży....

Podziwiam Waszą walkę dziewczyny i to mnie też motywuje żeby mimo wszystko się nie poddawać. Jesteście bardzo dzielne. Jednocześnie smucę się z Wami gdy widzę że się nie udaje. To wszystko jest takie trudne gdy jeszcze w około słyszy się "dobre rady" od osób które nie mają o niepłodności pojęcia...

Tak, mnie też dołuja te rady, albo testy pozytywne, pierwsze usg, prenatalne itd... Bardzo cieszę się i gratuluję takim osobom... Ale im więcej tych osób nie tylko na forach lecz i z brzuchami wokół nas... Ze zazdroszczę tym wszystkim ludziom nie ważne czy to real czy net... Wszyscy idą dk przodu oprócz mnie.... A jak sobie myślę, że jakby nei ten wirus i byłabym już po punkcji! Pewnie jutro bądź w pon miałabym transfer, plany mi zmieniło to wszystko. Jestem bardzo pozytywna osoba, z poczuciem humoru, ale miewam również swoje gorsze dni... Wiecznie człowiek nie będzie się krył dobrym humorem. W końcu wszyscy jesteśmy ludźmi. I to że przy kimś staramy się, że nic nas nie rusza. Jakieś przytyki, pytania o dzieci. To walczymy, żeby takim osobom nie wykrzyczeć w twarz, bądź żeby ta osoba wyszła bez szwanku. 🥴😳🙃😔😒

Cześć dziewczyny. Tez mam podobne odczucia. Ostatnio rzadko wchodziłam na forum ale za każdym razem razem jak weszłam okazywało się ze jakas dziewczyna zachodzi w ciąże, dziś przeczytałam o 2 naturalsach. I z jednej strony bardzo się cieszę ich szczęściem a z drugiej zadaje sobie pytanie czemu mi się nie może to zdarzyć 😔

Ja mam to samo, doskonale Was rozumiem.. Wchodzę na forum rzadziej ostatnimi czasy, a kiedy nie wejdę to jakieś ciąże, naturalsy, na które my nie mamy szans itp.. Ja również bardzo cieszę się z tego, że się innym udaje po latach walki. Ale nam się nie udaje i zastanawiam się czy nie można po pozytywnej becie przenieść się na fioletowe wątki? Wiem, że początki ciąży, bywa różnie niestety itp... ale z drugiej strony, co my mamy powiedzieć obserwując, że wszystkim się udaje tylko nie nam . W dodatku te rozmowy, dyskuje, która w którym tygodniu, jakie objawy... super, ale to chyba nie jest info na wątek o staraniach, gdzie wchodzą dziewczyny często np. ze stanami depresyjnymi, potrzebujące się wypłakać, dowiedzieć czegoś o leczeniu itp.

Momentami mi głupio, że tak myślę, ale z drugiej strony, nie bez powodu chyba 2 różne strony tu utworzono, w zupełnie innych celach. Starania, a ciąża to zupełnie inne tematy.. zwłaszcza dla kobiet, które mają złamane serce, nigdy ciąży nie donosiły, straciły dzieci, miały biochemy, kilka nieudanych transferów za sobą, naturalne starania od wielu, wielu lat... bez efektu.

I to jest super, gdy słyszy się na forum dobre wieści, że komuś udał się transfer, to piękne wieści! Podbudowujące. Ale gdy te same dziewczyny przesiadują na tym samym forum będąc już np. w 10 czy 14 tygodniu ciąży... I wymiana co której dolega, oo plecy bolą, zachcianki, senność.. Czy to jest ok wobec innych, opisanych wyżej kobiet?

Mam nadzieję że tutaj odnajdziemy spokój i wsparcie w trudnych chwilach. Jestem też dostępna prywatnie gdyby któraś z Was potrzebowała wsparcia.

I wzajemnie Frelcia 👍

Mojanadzieja przepraszam, że zasmiecam wątek ale chciałam tylko zapytać na jakiej podstawie zostało u Ciebie stwierdzone PCOS? Na podstawie samego AMH czy dodatkowo obraz usg i/lub wartości androgenów były nieprawidłowe?
I czy bardzo przekłada się to na problemy z uzyskaniem zarodków?
Będę wdzięczna za odpowiedź.
Pozdrawiam życzę dużo siły i spełnienia marzeń 💚