Bardzo kiepskie wyniki nasienia a happyend :)

Chmurka21 wrote:

Ogółem niby rozważamy… no chyba ogółem już powoli tak. W sensie wiadomo, wolałabym tego uniknąć, ale chyba spróbujemy. Tylko nie wiem czy nie dopiero po wakacjach, żeby jakiś oddech złapać po tym ciągłym leczeniu

A co blokuje Was przed ivf ? Chodzi o kwestie religijne czy bardziej światopoglądowe ? Czy jeszcze o inne konkretne rzeczy ?

Pytam z ciekawości bo ja na ivf patrzę jak na procedurę medyczną - skończyłam politechnikę - jestem inz. technologii chemicznej ze specjalizacją z bioinżynierii molekularnej (taka trochę biotechnologia). Aktualnie uczę chemii i przygotowuję pod medycynę - i mówię moim uczniom, żeby zastanowili się nad dalszą ścieżką zawodową i co mogą robić po biolchemie. Wg mnie zawód embriologa będzie coraz bardziej poszukiwany na rynku. Nie oszukujmy się - płodność ludzi spada - zarówno męska (WHO obniża normy) jak i żeńska. Przez wszędzie obecny mikroplastik, hormony (w jedzeniu, w wodzie itp.) przez styl życia, to co jemy i jak jemy (a nie da się żyć w 100% eko bo nawet powietrze jest zanieczyszczone) i ludzie będą potrzebowali pomocy przy poczęciu. Ja na ivf patrzę jak na procedurę która pomaga uzyskać ciążę. Kiedyś operacje też były nie do pomyślenia, a dziś to standard który ma polepszyć życie.

Mówi się, że in vitro jest obciążające - i pewnie trochę jest , ale trwa to mniej więcej miesiąc - stymulacja. I fakt - trzeba dawać sobie zastrzyki, ale ja mam cukrzycę od 9 roku życia i zastrzyki wcale nie są takie złe Da się przyzwyczaić. Trochę pobolą jajniki. Często ivf widzi się tylko w czarnych barwach - ale z drugiej strony my staraczki i tak potrafimy być u gina czy w klinice i 3 razy w ciągu miesiąca. Przez wiele miesięcy pod rząd.

Znajomi mieli ivf (czynnik męski) - przy pierwszym transferze się już udało. Teraz mają dwie córki - druga wyszła naturalnie, trochę przypadkiem Obie są super słodkie

grazka0022, Malowybitna lubią tę wiadomość

grazka0022, Malowybitna lubią tę wiadomość

Chmurka21 lubi tę wiadomość

Chmurka21 lubi tę wiadomość

Rozumiem Was dziewczyny doskonale ! Też miałam takie obawy - co z zarodkami i doskonale Was rozumiem. U mnie akurat wydaje mi się, że nie miałabym tego problemu bo mam AMH 0,5 wiec cieszyłabym się jakby się udało chociaż jeden zarodek mieć lub dwa. No i mam endo = nie wiadomo czy się przyjmą.

Ale też myślałam o tym jakby się czuła z myślą ze moje "genetyczne" dziecko chodzi gdzieś po tej ziemi i mam mieszane uczucia nadal, chociaż im więcej o tym myślę, tym bardziej się z tym godzę - zwłaszcza, że za bardzo chciałabym spełnić swoje marzenie o byciu mamą po raz drugi - a mam jedno jedyne życie na zrobienie tego. Czasem się "pocieszam", że nigdy nie wiadomo jak rozmrozi się zarodek po 20 latach i że może się nie przyjąć u innej pary (bo często panie ktore korzystają z adopcji zarodka jednak mają problemy np. z zagnieżdzeniem itd. wiec nawet jak się rozmrozi prawidłowo to nie wiadomo czy się przyjmie) - wiem, straszne myślenie, ale tak mi czasem łatwiej, że obcy ludzie nie będą wychowywać mojego dziecka.

A czasem myślę w kompletnie inną stronę - że może to moje dziecko będzie dla tej pary takim najbardziej wyczekanym cudem... a mamy z mężem fajne geny i szkoda, zeby się zmarnowały Kobiety potrafią oddawać swoje jajeczka ot tak - i pomagać innym. I są przez to w moich oczach bohaterkami.

A czasem to myślę sobie że tych naszych zarodków nawet nie dadzą wykorzystać bo ja mam cukrzyce t1, hashimoto i endometrioze, a u mojego męża w rodzinie najbliżsi (3 osoby, w tym jego siostra) mają RZS. Na pewno muszą to jakoś oznaczyć na zarodku, że jest obciążony genetycznie.

Co do punkcji - tego się nie boję bo mam 34 lata, a 16 razy leżałam w szpitalu. Miałam już ze 4-5 narkoz I przeżyłam CC xD Sama narkoza nie jest zła. Wiecie jak to z zabiegami medycznymi bywa - dużo strachu, trochę poboli a potem się zapomina. Po CC też sobie myślałam "nigdy więcej!" xD

Eh, gdyby tylko mój mąż zgodził się na ivf to bym stała pierwsza w kolejce się zapisać Ale ja naprawdę rozumiem Wasze obawy - to są zawsze bardzo ciężkie decyzje. Chciałam Wam dodać tylko trochę otuchy i żebyście na to spojrzały jak na procedurę medyczną, która będzie jednak coraz powszechniejsza w ciągu najbliższych 20 lat. Też kiedyś inaczej patrzyłam na ivf.

Sikoreczkaaa, Fler, Chmurka21 lubią tę wiadomość

Sikoreczkaaa, Fler, Chmurka21 lubią tę wiadomość

Sikoreczkaaa wrote:

Ja też się boję INV, coś nowego, zastrzyki, niewiadoma. Ale bardziej boję się nie spróbować i całe życie zastanawiać się co by było gdybyśmy jednak spróbowali. A wątpię że kiedykolwiek uda mi się zajść w ciążę naturalnie. Niestety.

Tych zastrzyków naprawdę się nie bójcie Ja całą ciąże sama robiłam sobie sama zastrzyki z heparyny. No i wiadomo - całeeee życie wstrzykuję sobie wkłucia do pompy insulinowej, sensory, noszę dreny z wkłuciem, badam też krew z palca każdego dnia itd. Naprawdę da się to spokojnie przeżyć. To nawet nie boli jakoś mocno. Tylko trzeba pokonać strach przed wkłuciem igły, a potem jakoś to leci

Sikoreczkaaa lubi tę wiadomość

Sikoreczkaaa lubi tę wiadomość

Wiadomość wyedytowana przez autora: 2 kwietnia, 19:16

Sikoreczkaaa wrote:

Żeby nie było za łatwo, mężu ma coś z zębem. Oczywiście głowa zaczęła działać i zastanawiam się czy rtg zęba może być szkodliwe dla płodności? wiem, że sam stan zapalny jest zły, ale jak z RTG? Dentysta umówiony będzie działane.

P.S. mam nadzieję, że ta staraczkowa głowa kiedyś się wyłączy..

No właśnie sam stan zapalny jest zly..Czy zaawansowana próchnica, która jak się okazało skończyła się ekstrakcja zęba, może aż tak wpływac na jakość plemników? RTG zęba jest ok😁

Wiadomość wyedytowana przez autora: 2 kwietnia, 23:18

Sikoreczkaaa lubi tę wiadomość

Sikoreczkaaa lubi tę wiadomość

Sikoreczkaaa wrote:

Nie no wątpię że jeden ząb sprawia że mamy takie a nie inne wyniki. Tym bardziej, że kontrolnie raz w roku chodzimy do dentysty i zęby są zaopiekowane.

Bardziej martwiło mnie żeby nie stracić tego co już mamy i chcemy zamrozić. Ale zawsze wtedy staram się nie panikować i zachować spokój bo tylko on może mnie uratować

Nie napewno nie! 😅Przepraszam, źle to określiłam - miałam na myśli mojego M, który ma pewne zaniedbania w tej kwestii, bo panicznie bał się dentysty, na szczęście likwiduje ten stan... Znalazł "przyjaznego"😀

Sikoreczkaaa lubi tę wiadomość

Sikoreczkaaa lubi tę wiadomość

snieżka wrote:

Jeśli chodzi o in vitro to mnie martwi tylko jedna rzecz - co jeśli będzie za dużo zarodków? Źle się czuję z myślą, że ktoś inny mógłby wychowywać moje dzieci, utylizacja zarodków (która jest możliwa tylko za granią) to już w ogóle jest dla mnie nie do przyjęcia. Mrożenie zarodków bierzemy pod uwagę, by wrócić po nie za jakiś czas i myślimy, że bylibyśmy chętni nawet na transfer 2 zarodków od razu - chcielibyśmy ciążę bliźniaczą
Poza tym bardzo się cieszę, że medycyna umożliwia taką formę walki z niepłodnością i jeśli naturalnie nam się nie uda, to raczej szybko zdecydujemy się na in vitro.
Czytałam, że w niektóych przypadkach nie musi minąć udokumentowany rok starań, wiecie może jakie to przypadki?

Chociaż mimo wszystko, wierzę, że jak narzeczony będzie badał nasienie pod koniec maja, to wyniki trochę się poprawią

My dostaliśmy szybciej kwalifikacje ze względu na ciężką oligospermię (mąż miał wtedy wyniki w okolicach 0.9 mln/ml). I to jest rok leczenia niepłodności, a nie starań :)Starania rozpoczęliśmy w grudzień'22/styczeń'23. U nas pierwszy dramatyczny wynik nasienia był w listopadzie 2023, mąż operował się i podejmował leczenie. Kwalifikacje dostaliśmy pod koniec lipca 2024.

Co do zarodków i ich liczby to nigdy naprawdę nie wiesz jak wyjdzie. Niestety nie ma opcji przewidzieć. Ja mimo przyzwoitego AMH miałam pobranego tylko 3 komórki, z których mieliśmy 2 zarodki. Po prostu okazało się, że nie reaguje mój organizm na hormony, mimo niemałych dawek. Udał się nam 2 transfer. Mamy jedną ciąże i zero zarodków na stanie. Statystycznie w PL udaje się, co 3 transfer.
2 zarodków na raz nikt Ci nie przetrasferuje. Ciąża bliźniacza jest ciążą patologiczną, więc lekarze unikają transferu 2 zarodków o ile nie ma wskazań - zwykle wiele poprzednich nieudanych transferów. Koleżanka z forum miała transferowane 2 zarodki za 5 razem. Udało się, aczkolwiek ciąża pojedyncza.

Wiadomość wyedytowana przez autora: 12 kwietnia, 12:01

👩🏼 91’ (33)
Amh-1.6 (07.2024); hormony (dostinex - hiperprolaktynemia) ✅ tarczyca, insulina ✅ hipoglikemia reaktywna ❌ ; MUCHa ✅ Wit. D, B12, homocysteina, ferrytyna ✅ Kariotypy cytokiny❓ immunofenotyp ✅ komórki NK ✅ przewlekłe EBV ❌ trombofilia❌ ; CD138 ✅ Bx i 4/5 KIRów ✅

🧔🏻‍♂️ 89’ (35 lat)
usunięte żylaki powrózka nasiennego ✅ - brak poprawy; ciężki czynnik męski

1 IVF - Oviklinika Waw
08.2024 3 🥚 -> 2 ❄️
27.11.2024 transfer, blastka 4.2.2 ❌ EG + AH + Neoparin + smoflipid
27.12.2024 transfer, blastka 3.2.2 EG + AH + Neoparin + Hydroxychlorquine
6dpt-36; 8dpt-91; 12 dpt-361; 14 dpt-905; 20 dpt GS 1,11 YS 0,22 22 dpt-13901; 27 dpt-33512; 28 dpt-CRL 5mm i  ❤️ 8tc+3-CRL 1,9cm; 9tc+3 CRL 2,7 cm; 12tc+3 prenatalne ok CRL 5,8 cm 🩵

AnMiPe, Fler lubią tę wiadomość

AnMiPe, Fler lubią tę wiadomość

Hej cukrzyku, widziałam Cię też na miesięcznym wątku, ale miałam tam przerwę, to nie będę wracać do twojego przywitania

Jak tam sytuacja, zdecydowaliście się na badania dzisiaj?

cukrzyk1991 lubi tę wiadomość

cukrzyk1991 lubi tę wiadomość

U nas badania po grypie i lekach na nią mimo że zawsze były słabe to były bardziej słabe niż słabe.

Ja też zawsze dygam się o zdrowie starego. Ostatnio śmiejemy się że staliśmy się foliarzami i uważamy na wszystko byle sobie nie zaszkodzić. Byle do czerwca.

Chmurka21 lubi tę wiadomość

Chmurka21 lubi tę wiadomość