43 lata - pierwsze dziecko - pierwsze invitro

Hej, ja już długie starania.wiek ten sam.szanse małe.zrobiłam przerwę 3,5 r, ale spróbuje powalczyć. pytanie tylko kto poradzi z tak trudnym przypadkiem 8 x ICSI

Dziewczyny, u mnie jednak nie za dobrze.
Na początku było super, 12 zapłodnionych komórek, do trzeciego dnia pięknie się dzieliły, 10 było wysokiej lub najwyższej jakości.
Dziś dostałam raport po 5. Dniu i... 1x5BB, 2x częściowo kompaktowana morula, czekają do jutra (6. Dzien hodowli).
Reszta jest o obnizonej jakości.
Myślałam, że po trzeciej dobie padają/pogarszaja się z uwagi na cxynnik męski ale chyba jednak nie, bo dawca był ok
Ja odpuszczam temat ; nie jestem tak zacięta jak Wy:(

Hej,jejku szkoda mi slyszec ze chcesz sie poddac. A masz jakies dodatkowe choroby swoje do leczenia? Ja wiek 42 jak po przejsciach urodze swoje pierwsze dziecko,poczete naturalnie bo na in vitro byla tylko propozycja komorki dawczyni. Przyjmuj sobie tylko metylowany kwas foliowy,coenzym Q10 czasem,mio inozytol. Fajnie by bylo jakby sie udalo jeszcze ale rozumiem ze mozesz miec juz dosc.Tez sie poddalam tylko sie nie zabezpieczalam bo po co.

Hej, dziękuję.

Ja nie bardzo mogę podejść do drugiej ivf bo ta stymulacja na mnie źle wpłynęła.
Jestem w szpitalu, z hiperka. Oczywiście, i tak nic nie mogą zrobić prócz podawania lekow przeciwzakrzepowych i nawadniania.
Mam 2 torbiele na piersiach weryfikowane co pol roku. Teraz, po stymulacji, mam torbiel na torbieli. Wyniki krwi też nie wyglądają dobrze. Muszę to przetrwac i wrócić do żywych.
Nie wszyscy dobrze akceptują te hormony, niestety

Tak wiem wlasnie ze trzeba czasem uwazac na stymulacje bo moga przestymulowac.Powinni dawac Ci male dawki.Zdrowie najwazniejsze,zebys Ty czula sie dobrze przede wszystkim,ciaza to duze wyzwanie dla organizmu tez.Zobaczysz za kilka miesiecy.Ja sie bardzo balam calej procedury ivf.Zdrowka zycze i sily.

Hej dziewczyny, ja jestem po dwóch konsultacjach w Czechach.
Na jednej dowiedziałam się, że oczywiście 5 % szans, najlepiej dawczyni, szanse wzrastają do 50% wzwyż . Można też robić stymulację pod rząd, co najmniej zrób ich 5-6 , mieć dobrą „ekonomię” i psychikę. Może uda się cudem i modlitwa wtedy , uzyskać ten 1 zdrowy na 20 lub 30 zarodków, w tym wieku.
Po drugiej konsultacji bardziej profesjonalnie, bo kazano zrobić świeże badania hormonów. Lekarka ma dać odpowiedź, czy warto podchodzić do in vitro.
Mam do zrobienia histeroskopię, ciagle coś wychodzi, że nie może się odbyć.

Hej Gama,

Czy ten pierwszy lekarz, to może EuroFertil?
Drugi Reprofit?

Tak, zgadza się? Milas też okazje poznać Gienia? Ciekawe, czym się różni ich stymulacja od naszej ? Jaki ma to wpływ faktyczny na komórki.

Byłam dokładnie w tej kolejności u tych lekarzy
Wysłałam Ci zaproszenie na priv
Będę sie zawijać z tego forum,l na jakiś czas, wymieńmy się tel na priv może

Btw: 3 tyg po punkcji mój organizm nadal nie wrócił do normy. Dziś robiłam badania kontrolne zlecone przez pryw Gin. Hematokryt znow powyżej normy, strzaly gorąca w nogach nadal są, d dimery podwyzszone, spadają ale ciągle powyżej normy. Doppler nóg nie pokazał skrzepów, brzucha też nie. Jeszcze jutro echo serca. Ale powoli schodze z dawki clexane na 1 zastrzyk dziennie.
Moja gin mi życie i zdrowie uratowała tym skierowaniem do szpitala tydzień po punkcji, cos mi się zdaje ... 5 dni po rozpoczęciu hospitalizacji i zastrzyków clexane 2xdz, d dimery ciągle skakały, przekraczając 8krotnie norme . Aż się boję, jak by to się wszystko skończyło bez szpitala i bez heparyny i z takim hematokrytem jak miałam w dniu hospitalizacji... Szok...

Okres trwał 6dni (obfity), dziś 12.dc i ciągle plamie.
Sądząc po reakcji mojego organizmu, podejścia nr 2 u mnie nie będzie. Nie chcę ryzykować życia dla 5% szans.


Widać takie moje przeznaczenie, by opiekować się porzuconymi zwierzętami a nie dziećmi... choć serce boli i łzy lecą, gdy widzę wózek.

Trzymajcie się:*

O matko Gienia, nie wiedziałam że in vitro moze mieć takie skutki.. to straszne.
Lekarze nie uprzedzili o tym? To jednak hormony, duża dawka, różnie może być. Przytulam.

Jak wasi mezowie/partnezy podchodzą to późnego macierzyństwa? Mój ma 44 lata i nie chce żebyśmy mieli 2 dziecko bo twierdzi że nie dożyje 18 dziecka. Przez to nie mogę go namówić na drugie dziecko.

Mój ma dokładnie tyle co Twój i dziecko z partnerką z przeszłości. Mimo to bardzo chce naszej mieszanki genów i dał się przekonać, że dalibyśmy sobie świetnie radę. Zaangażował się dopiero na etapie punkcji i transferów, gdy zobaczył to wszystko z bliska. Kwestia wieku nie jest dla niego przeszkodą. Ale ja naprawdę staram się mówić o tym wszystkim spokojnie, z dystansem emocjonalnym, bez wymuszania. Rozmowa czyni cuda. Po wakacjach wracamy po kolejne mrozaki. No i bardzo przeżył moje dwa udane transfery i poronienia... Bardziej niż myślał. Ale to on jest optymistyczną siłą w naszej parze i przekonuje mnie, że działać dalej. Ja przestaję wierzyć. Zatem - rozmawiajcie.

Mislam już umowiona wizytę u lekarza i miał ze mną jechac, nie pojechaliśmy musiałam odmówić wizytę. U nas jest odwrotnie to ja jestem ta optymistka.

Kropla drąży skałę... Rozmawiaj, mów o tym, jak to jest ważne dla Ciebie i że nic nie boli bardziej niż to, gdy partner ceni niżej to, co Ty cenisz wysoko. Nikt nie gwarantuje sukcesu w procedurze, może się nie udać, ale żeby się o tym przekonać, trzeba w nią wejść. Powodzenia. Pamiętaj, że czas ma znaczenie. Umów jeszcze raz wizytę i po prostu poinformuj go o tym, kiedy na nią jedziecie.

Mój się wycofał po konsultacji w Czechach, że nie ma pieniędzy, że teraz myśli zupełnie o czym innym- ja mówię, że ja jestem na bieżąco. Ale to go nie przekonało. Zatem mam kryzys od tygodnia. Muszę to przełknąć. Zacznę zajmować się sobą.

To przykre... Ten brak wzajemnego zrozumienia. Czasem żadne argumenty nie przekonują. Faceci nie lubią dwóch rzeczy: 1. problemów, 2. jak jest niewygodnie. Ja jeździłam głównie sama na wizyty, obcykałam sobie pociągi. Samca brałam jedynie na punkcję i oddanie nasienia. Myślę, że to był dobry kompromis... Może spróbowałabyś mu to zaproponować?

Niestety nie, liczyłam na jego finanse, myślałam w głębi duszy że jak ma dwie firmy i ciężko pracuje to będzie też na takie rzeczy. A mówi, że nie ma. Może nie ma w tym momencie, ale gdyby chodziło o inne sprawy to by się znalazło. Wyjazdy do Czech sam koszt w sobie plus wiele tysięcy na stymulację, branie wolnego. Niestety muszę o tym zapomnieć.

Gama, ja moge tylko potwierdzic, to sa bardzo duze pieniądze i jeszcze gorsza logistyka. Trzeba brac urlopy, niekiedy n.ż. To kursowanie dodaje też stresu.
Przy pojedynczej stymulacji w Reprofit 26000-27000 to minimum, zakładam juz z mrożeniem zarodka/ow. Plus kazdy transfer 800eur, pgta też chyba z 600eur , no i to jezdzenie, kursowanie. Mam odruch wymiotny, gdy widzę napis "Ostrawa" na tablicach jezdzac A1 na Slask.

Powoli otrzasam sie z szoku i zalu. Moje ciało nie wrocilo do normalnosci, psychika też nie. Ponad miesiac po punkcji, a ja nadal mam strzaly gorąca w nogach i nieprawidlowe wyniki badań krwi.
Wpadam w szloch w nieoczekiwanych momentach, chodzę jak zombie, ostatnio na czerwonym swietle przeszłam. Moja gin z Medicoveru (ta sama, ktora dala mi skierowanie do szpitala, jako jedyna trzezwo reagujac na wyniki krwi po punkcji i objawy ohss) zasugerowała konsultacje u psychologa i psychiatry. Psychiatra powiedziała, ze w tym stanie nie da się pracowac i myslec logicznie. Wiec moje ohss i nieudane in vitro skończyło sie szpitalem i 7tygodniowym l4 lacznie. Pewnie czeka mnie jeszcze wzywka do ZUS, bo l4 najpierw od gin z Medicoveru, później szpitalne z drugiego końca Polski, a teraz od psychiatry.


Byłam wczoraj też w invimed w Warszawie, na jakiejs promocyjnej wizycie za zlotowke. Ginekolog powiedział mi tylko, ze wg niego zostałam bardzo przeorana. Ze jest mu przykro, ze nie może mi pomoc w PL (brak partnera płci meskiej). I że wg niego to co napisal Reprofit, ze wszystko schrzanilo sie przez zla jakosc moich komorek, jest nie do konca prawda. Wzial raport z hodowli, analizowal krok po kroku. Tak samo wyniki hormonalne. Zlapal się za glowe, ze przy mojej wadze i amh nikt nie dal mi w Czechach żadnych lekow po punkcji, by uchronic mnie przed ohss. Ze to nieprawda, ze nie byłam w grupie ryzyka. Dostałam od niego rozpiskę suplementów, wydrukowal mi artykuły po ang i dal naprawdę mase wsparcia i realistycznej nadziei plus wskazowki na przyszlosc. Oczywiście, po wyjściu wpadlam w szloch.

Przykro mi Gamo81, ze nie masz wsparcia. Wiem, jakie to ciężkie, bo podchodzilam bez faceta i finansowo i logistycznie organizowalam to sama. Moge Ci tylko napisac, ze to jest bardzo ciężkie, bez wsparcia, w strachu i stresie :*

Dziękuję Gienia. Właśnie, nikt nie mówi, jakie będą konsekwencje. Ja też jestem po pobraniu w lutym. Pamiętam, że psychicznie nie wytrzymywałam odkąd miesiąc w miesiąc była niepewność czy to w tym cyklu czy w innym. Różne doświadczenia różne hormony w miesiąc miesiąc inne. Potera zastrzyki i też moje zdrowiej wcale nie było dobre. Ale lekarz mówił że tego czy tego nie wykazujemy bo nie dopuszcza mnie. Może faktycznie czas zająć się sobą. Ja już poczyniłam kroki.