Obawy po transferze

Współczuję.
Też mi się robi niedobrze na myśl o kolejnej becie (same transfery znoszę bez problemu).
Niedawno nieświadoma położna zapyta czy badanie które robię (wymaz) to do stymulacji (robiłam pod transfer) i w tym momencie mnie trzepnęło bo wiedziałam, że już nigdy nie będzie żadnej stymulacji i kolejnego koszmaru.
Też mam traumę i napady lęku gdy w Rossmannie mijam półkę z testami (u mnie ciągle biochemy i ani razu kreska na teście nie była wyraźna).

A masz wdrozona heparyne? U mnie same biochemki byly przez brak heparyny od 2dc właśnie bo po transferze lub owulacji to już było za późno. Nie wiem jak to pójdzie wszystko jak w końcu ruszę z heparyna od samego początku.

Dziewczyny kiedy po krwawieniu mam zrobić betaHCG aby wyszło zero? Z tego wszystkiego zapomniałam dopytać lekarza a mam dostarczyć takie badanie do kolejnej procedury.

Od pierwszego transferu mam heparynę, a od 4 transferu najsilniejsze leki immunologiczne. Niestety, bez rezultatu, biochem za biochemią.

Ale masz ja od początku 2dc?

Zależy od jakiej bety startowałaś.
Ja miałam 850 i w 2 dniu krwawienia miałam jeszcze około 500.
Po dwóch tygodniach (nie robiłam już bety) test wykazujący ciążę od 10 ml był idealnie czysty, więc zapewne wtedy była już zerowa.

dziękuje nie wpadłam na pomysł aby test zrobić, jeszcze nie mam krwawienia - czekam

dziękuje nie wpadłam na pomysł aby test zrobić, jeszcze nie mam krwawienia - czekam

Dziewczyny mialyscie moze jakoes lekkie plamienie po transferze? W poniedzialek mialam transfer a w srode i dzisiaj takie minimalne plamienie... Nie wiem od czego...

U mnie nie było.
Ale podobno implantacja tak się objawia u niektórych

U mnie za 1 razem tez nic nie bylo i nie wyszlo a teraz taka dziwna sytuacja, troche sie stresuje.. Tak bardzo bym chciala zeby to byla implantacja ❤️zobaczymy ale sama nie wiem dziwne to..

Miałam różne zalecenia - albo od dnia transferu albo tydzień przed transferem (i oczywiście później), za każdym razem kiszka.
Biochemia za biochemią.
Jeden, jedyny raz miałam 2 pierwsze bety na skrajnej średniej normie, reszta niskie bety lub wręcz poniżej tabelki.

Hejka u mnie dziś piąta doba i nie ma plamienia. Też się denerwuje czy wszystko okej, jeszcze byłam przeziębiona gorączka do 37,2 ogólne osłabienie i katar.
progesteron w 3 dobie 18,1

Ja mam bezwzględne zalecenie od 2dc. Po owulacji już było pozamiatane.

Współczuję.
Też mi się robi niedobrze na myśl o kolejnej becie (same transfery znoszę bez problemu).
Niedawno nieświadoma położna zapyta czy badanie które robię (wymaz) to do stymulacji (robiłam pod transfer) i w tym momencie mnie trzepnęło bo wiedziałam, że już nigdy nie będzie żadnej stymulacji i kolejnego koszmaru.
Też mam traumę i napady lęku gdy w Rossmannie mijam półkę z testami (u mnie ciągle biochemy i ani razu kreska na teście nie była wyraźna).

Mam to samo. Każda inseminacja udana, beta max do 10 i spada. Po 2 dniach.

Większy ślad na psychice pozostawiło mi wciskanie otoczenia (owszem, głównie lekarki, ale nie tylko), że wszystko jest w porządku, gdy nie było w porządku, jak również teksty "zabijałaś swoje dziecko" (tak, tak) gdy podjęłam decyzję o odstawieniu. Jestem jaka jestem, ale nigdy nie zakwestionowałabym wyboru innej kobiety, najwyżej bym zamilkła gdybym się z nim wyjątkowo nie zgadzała.
A to co piszesz to zwykły szantaż emocjonalny, że nie dałam szansy, na który dałabym się może nabrać gdyby nie moja własna wiedza jak również zdanie obydwu lekarzy (w tym immunologa), że prawdopodobnie była to kwestia zarodka - immunolog, w pierwszej trójce najlepszych w Polsce, ocenił, że zarodek zatrzymał się już w 14 dniu, więc dwa dni wcześniej niż odstawiłam leki. To co piszesz jest zwyczajnie obrzydliwe i nie ma żadnych podstaw medycznych bo nie przerwałam leków z dobrymi betami i dobrym przyrostem.
Ta sytuacja była dla mnie najlepsza bo zrobiłam ją w oparciu o wiedzę, a nie cudze poglądy.
Ja nie krytykuję gdy ktoś podejmie decyzję czy to o odstawieniu czy ciągnięciu do samego końca. Szanuję decyzję każdej kobiety.
Niestety najczęściej są naciski (nie tylko ze strony lekarzy, ale i otoczenia, w tym osób z forum) na kobietę by do końca "walczyła" nawet przy dramatycznie niskich wynikach. Ja się z tym nie zgadzam bo w zdecydowanej większości przypadków (mówimy o wynikach ewidentnie złych) tylko przeciąga to cierpienie kobiety, a w niektórych przypadkach doprowadza do zabiegu lub innych powikłań których by nie było gdyby kobieta odstawiła leki odpowiednio wcześniej.
W naszym kraju niestety lekarze z klinik INV rzadko są szczerzy z klientkami gdy coś na początku ciąży idzie nie tak, więc wolę uczulić na pewne kwestie.
Opisuję swój przypadek i tak samo "namawiam" jak Ty to robisz opisując swój. Tyle, że mój jest po prostu częściej występujący niż u Ciebie, bo każdy lekarz Ci powie, że najczęściej sytuacja sporo "opóźnionego" zarodka rokuje źle, a pojedyncze przypadki kończą się dobrze.
Nie można próbować zakazywać pisać innym o swoim doświadczeniu tylko dlatego, że to doświadczenie nie zakończyło się szczęśliwie, zwłaszcza w przypadku gdy akurat to doświadczenie występuje częściej i jako reguła.
Wiedza nie powinna być zagrożeniem, zagrożeniem powinien być brak wiedzy.
Niestety wg statystyk niskie bety dają szczęśliwy finał w około 10% i o tym powinno się pamiętać i Twój jednostkowy przypadek (czy Twoich koleżanek z dziećmi) to nadal wyjątek od reguły bo ktoś w tych 10% nadal jest.

Przez między innymi Waszą czczą gadkę, że przecież beta jest i przyrost, i o co chodzi podjęłam złą dla siebie decyzję o jej kontynuacji, wbrew sobie, własnym przeczuciom i podejrzeniom, ale drugi raz tego błędu nie popełnię.
Niech każda kobieta decyduje zgodnie ze sobą i swoimi wynikami. I nie musi "walczyć" do samego końca, bo ona sama i jej komfort jest ważniejszy niż źle rozwijający się zarodek.