Starania po poronieniu 2025

Cześć,
przeczytałam chyba każdy rok wątku po poronieniu od 2023.. już nie wiem czy mi to pomaga czy szkodzi. Jak skończyły się karty do czytania parę dni zastanawiałam czy napisać coś tutaj samemu. Mam wrażenie jak to napiszę to stanie się takie.. prawdziwsze?
To był pierwszy cykl starań. 9.06 byłam na kontrolnym USG u ginekologa. Po zielone światło na starania którego nie miałam od innego lekarza- gastrologa. W marcu dowiedziałam się że choruje na celiakię. Gastrolog twardo „6-12 miesięcy od diagnozy- immunologia musi się uspokoić!”… po szukaniu zielonego światła i uspokojeni głowy znalazłam je. 9.06 na wizycie u gineko nie dość że dostałam zielone światło to wręcz zalecenie szybkiego powrotu do domu i zaczęciu działań z tekstem „pewnie spotkamy się za miesiąc na wizycie potwierdzającej ciążę”

Piękna owulacja się zbliżała, piękne endometrium, przeciwciała celiakii obniżone- lekarz nie widzi nic złego.

Działaliśmy z mężem nad tematem i wtedy

19.06- zobaczony cień cienia, pierwsza radość w łazience u teścia
Planowanie co to będzie, jak super że udało się tak szybko, że jak to w ogóle możliwe.

Z racji tego że pracuję w środowisku szkodliwym dla ciąży chciałam szybko ją potwierdzić co wiązałoby się pewnie z l4, poleciałam do luxmedowskiego lekarza jednego i drugiego w przeciągu dwóch tygodni u chyba trzech. Beta wrastająca. Nie badałam progesteronu, nie wiedziałam jeszcze że dobrze to robić. Jedyne zalecenie- czekać, jeszcze nic nie widać, za wcześnie.


1.07- wizyta z USG widać pęcherzyk całe 29mm. Był to 5tc. Lekarz uspokoiła że to jeszcze wcześnie ale wszystko wygląda ok (oprócz małej torbieli przy jajniku z którego była owulacja) i że trzeba, znowu, zaczekać.

Piękny dzień, powiedziałam koleżance w pracy, fryzjerowi bo akurat u niego byłam. Planowaliśmy jak to będą wyglądać kolejne wizyty jak już nie będzie mi wygodnie siedzieć itp. Cieszyłam się. Było
Widać COŚ, to nie był już tylko pasek na teście. Byłam w ciąży!

I nie, i nagle nie byłam w niej. Dzień później zaczęłam plamić na ciemno brązowo- bardzo słabe plamienie. Świat mi zawirował. Leżałam w toalecie w pracy na podłodze szukając potwierdzenia że to przecież normalne w ciąży. Że to się może dziać i nie znaczy że ronię.

Udało mi się wydębić wizytę u lekarza w lux- KRWIAK, RESZTKI UTKANIA JAJA PŁODOWEGO -ronię ta ciążę.

I tak. I tyle. Nie jestem w ciąży.
Z jednej strony myślałam że nie powinno mnie to ruszyć. Podeszłam zadaniowo, statystyki itp.
Z drugiej strony chyba nic mną tak w życiu nie tąpnęło.

Pisząc to próbuje oczyścić mózg, sprawdzić czy jak to przeleje tutaj to to odejdzie ode mnie magicznie z przyciśnięciem „odpowiedź”. Mam nadzieje 🙃

Od prywtnego lekarza zalecenie - starać się od razu
Od lux - trzy miesiące czekania. Oczywiście wybrałam opcję pierwsza, znowu, wybierając opcję wygodniejszą dla mnie.

Zadaniowo- znowu. Kupione testy owu, szukam czytam, sprawdzam. Od poniedziałku już działamy z mężem licząc że cykl po poronieniu będzie owulacyjny i się uda. Znowu. Tym razem skutecznie.

Boję się i już chyba nigdy nie popatrzę na kobietę w ciąży inaczej niż przez pryzmat tego stresu i strachu jaki przeżyłam. Boję się że to nie był przypadek, anomalia genetyczna losowa tylko mój problem..

Nie badałam zarodka. Nie wiedziałam że można, ronilam w domu i w pracy nie analizując co ze mnie wychodzi za bardzo.

Także po bardzo długim wywodzie, chciałabym się przywitać z Wami wszystkimi. Czytając o waszych historiach czuję się jakbyśmy się znały od bardzo dawna. Każdej kibicuję i mam nadzieje ze szybko będziemy mogły cieszyć nudnymi, zdrowymi ciążami.

Autoterapia zakończona. Przyciskam „odpowiedź”
Od teraz znowu działam

No i nie wiem co myśleć… progesteron wygląda lepiej 17.5 ng/ml ale beta 15324 mIU/ml. Polecany tu kalkulator wantbaby.info powiedział że przyrost jest mniejszy niż normalny. Napiszę chyba smsa do ginekolog.

Edit: Zaprosiła mnie w poniedziałek na USG

A nie masz informacji czy kariotyp prawidłowy/nieprawidlowy? Jeśli jest info że prawidłowy to nie ma znaczenia dodatkowy komentarz i nie ma potrzeby konsultacji z genetykiem

Mam podobnie, też mi się zbliża termin w którym miałam rodzić i zaczynam się obawiać jak to przetrwam. Bardzo bym chciała być już po kolejnym transferze i do tego czasu zająć głowę innymi myślami…

Dziękuję

To forum to prawdziwa kopania wiedzy, myślę że większość staraczek tutaj wiele egzaminów na studiach medycznych zdały by na 100%

Co do tej kosmówki i badania. Nawet na ten moment nie wiedziałam jak można to zrobić więc na szczęście tym się nie obwiniam. Największy problem mam z tym zielonym światłem od gastrolog.. boję się że to przez to poroniłam ale z drugiej strony nie jestem w stanie psychicznie się wstrzymać.

1 lipca poroniłam a ja dzisiaj mam owulację i działamy mając nadzieje że to był zwykły przypadek.

Zrobiłam badania w kierunku trombofilii, powinny być w przyszłym tygodniu.

Ponad 6 miesięcy przygotowywałam się do okresu starań, badania suple, kontrole, wszystko. Mam wrażenie że moja zadaniowość to choroba sama w sobie 😅

Życzę nam wszystkim żebyśmy nie zwariowały!

To może bierz profilaktycznie Acard jeśli się staracie ponownie i podejrzewasz u siebie trombofilię?