Pierwsze dziecko po 40stce

Mogę prosić o krótką relacje jak to mniej więcej wychodzi cenowo po 40-tce?

Jestem tutaj nowa🙃 Dzisiaj zaczelam czytac Wasze historie. Mam skończone 40 lat, starania od 10 lat, ale z mężem jestem już od 23 lat. Po drodze 2 ciąże poronione (1. w 10tc, ale.w 6tc obumarcie płodu; 2. puste jajo płodowe).
9 luty 2022 byliśmy na wizycie, dostaliśmy skierowania na badania. Przeszłam toksoplazmozy (wykryta w 2018) i od tego,.czy wyniki będą lepsze niż poprzednio, zależy czy lelarz.dopusci nas do procedury in vitro.
Także, mamy nadzieję, a jak czytam Qasze historie, to az milej na duszy 🙃

Kosanka postaram się wytrzymać do poniedziałku - będzie 7dpt ...choć nie powiem, trochę mnie korci sobota, ale racjonalnie podchodząc 5dpt może ciut za wcześnie

Czesc dziewczyny
Dlugo mnie nie bylo, czekalismy na wyniki badan genetycznych. Mamy 2 zdrowe zarodki 🎉
Jestem na estrofemie I mialam miec transfer w tym miesiacu a dzis po usg okazało się za mam polipa a jamie macicy (musiał powstał przez branie estrofemu bo na USG w styczniu go nie bylo) i transfer odroczony😥 od niedzieli przez 10 dni mam brać Orgametril, potem USG na początku następnego cyklu i sprawdzenie czy polip zniknął czy nie.
Jestem załamana, dlugo sie przygotowałam do tego transferu a tu taka wiadomość😭

O marzenia trzeba walczyć 😍 a twoje właśnie się spełnia, wspaniałe! ❤️ Moje sie opóźni, miałam podchodzić do pierwszej procedury in vitro w lutym , niestety mąż złapał covid i wszystko się opóźni. Nie wiem jak wpłynie to na nasienie, ale musimy podjąć próbę! Mój wiek tez nie działa na moją korzyść, 42 lata AMh 3,9 i nie wiem jak tam moje komórki, ale próbuje je podkręcić q10, witamina D i innymi suplementami. Zobaczymy co to da🙁 Moja doktorka chce jeszcze zrobić badania na Trombofolie wiec czekam jeszcze na test. Wiec wszystko się przeciąga, a już myślałam ze w lutym zacznę! Straszne jest takie czekanie, chciałam mieć to już za sobą, najbardziej boje się zastrzyków i tego żeby nie mieć przestymulowanych jajników. Chociaż moja lekarka mówi ze w tym wieku rzadko to się zdarza. Wiec pozostaje mi czekać do marca!

Niskie AMH to ja mam😉- popatrz w stopce.
To moje ostatnie podejście z własnymi komórkami. Obiecałam mojemu organizmowi, że już dość- wiem jaki to dla niego ogromny wysiłek.
Jestem 3dpt. Z całego serca wierzę, że tym razem się udało ❤️🤰❤️ mimo, że dzień po transferze wystąpiły u mnie objawy przeziębienia, które okazały się covidkiem...
Wiara czyni cuda. Liczę, że będę mogła Wam potwierdzić tą teorię 🙂

Wiem jak to jest czekać, ale warto być gotowym w 100% i mieć sukces, niż szybko i...
Trzymam kciuki 👍

Jak tak patrzę na Twoją historię, to myślę, że in vitro invitrem, ale wybrałabym się do immunologa. Skoro zaczęłaś starania tak dawno, to nie jest kwestia wieku. Oczywiście, może się okazać, że samo in vitro załatwi sprawę, jeśli zarodki zostaną przebadane. Jest dużo takich historii. Ale np.u mnie samo nic nie dało. Dopiero leczenie immunologiczne pozwoliło na szczęśliwy transfer.

Koszt całej procedury z lekami za 100% , bo po 40. wyniósł nas ok. 10000. Ale mieliśmy dofinansowanie z miasta - 5000. Opłacali zabieg pobrania komórek i ich zapłodnienia. Leki, z tego co pamiętam, kosztowały ok.5000. Ale ja słabo reaguje na hormony, więc dawki miałam duże. Może być taniej, bo niektóre dziewczyny biorą połowę dawek, które ja przyjmowałam. Nie badaliśmy zarodków, bo mieliśmy ich mało - 1-2 max.

Niestety obawiam się, że masz racje i dużo czytam postów o tym, jak większość dziewczyn dostaje szczepionkę z limfocytami męża. Też się zastanawiam, czy aby u mnie tak się nie skończy.

To ja tez sie melduje, w koncu !
Obiecalam sobie ze podziele sie moimi doswiadczeniami w staraniach jesli nam sie uda. Wiem jak bardzo mnie wzmacnialy dlugie i trudne historie i czesto szczesliwe zakonczenia zmagan u innych.
No wiec sie udaloooo po 6 latach staran, ktore zaczelam dosyc pozno bo w wieku 39 lat. Teraz mam 45 lat i jestem w prawie 40-tym tygodniu ciazy. Dzidzius moze sie pojawic w kazdej chwili

Pokrotce moja droga byla nastepujaca:
- starania naturalne, sledzenie owulacji, temperatury itp ok. 1 roku- diagnostyka podstawowa nie wykazala zadnych problemow u mnie i partnera poza moim wiekiem
- 4 inseminacje, rezultat: zadnej ciazy czy nawet proby zagniezdzenia zarodka
- 2 x in vitro na wlasnych komorkach, 4 transfery, rezultat: zadnej ciazy czy proby zagniezdzenia- ze wzgledu na moj wiek i nieudane poprzednie proby decyzja o sprobowaniu in vitro z komorkami dawczyni   
- zdiagnozowany rak endometrium macicy po po histeroskopii diagnostycznej, ogromny cios psychiczny - leczenie standardowe polega na usunieciu macicy i jajnikow
- podjeta proba leczenia niestandardowego hormonalnego nowotworu w celu zachowania macicy, po roku terapii brak komorek rakowych w endometrium hura!- pierwsza proba in vitro z komorka dawczyni, cykl stymulowany, rezultat: brak ciazy czy proby zagniezdzenia zarodka
- drugie podejscie do in vitro z komorka dawczyni na cyklu naturalnym...UDANE, 9-ty miesiac ciazy na ukonczeniu

Inne moze tez wazne dla wielu szczegoly:
- to moja pierwsza ciaza (zadnych poronien, rak endometrium czy inaczej rak trzonu macicy nie byl powodem nieplodnosci)
- ukochany tez nie jest mlody (po 60-tce), ale zdrowy i juz mial jedno dorosle i zdrowe dziecko z poprzedniego zwiazku
- komorki dawczyni byly zaplodnione i zamrozone, mamy jeszcze 8 zarodkow- zarodki transferowane byly zawsze po odmrozeniu 
- nie mieszkam w Polsce wiec korzystalam z kliniki zagranicznej w Hiszpanii, z zego co sie orientowalam to procedury i oferta w Polsce jest podobna, moze poza cena (
- przebieg ciazy IDEALNY, tak jakby prezent od zycia za te lata trudnosci  
- porod planowany silami natury, ale oczywiscie tu nigdy nic nie wiadomo

Moge dodac, ze z perspektywy czasu duzo sie zapomina z tej walki. Co na pewno jest wazne to nie zapominac zyc codziennym zyciem, cieszyc sie z kazdego dnia, malych i duzych przyjemnosci. W polowie drogi bylam juz tez przygotowana psychicznie na zycie bez dzieci, mam takie pary w moim otoczeniu ktore sa szczesliwe mimo braku dzieci z powodu nieplodnosci. Co bym zmienila to zdecydowania sie na dawczynie o wiele wczesniej niz w naszym przypadku (po 4 latach staran). Statystyki i biologia sa nieublagane dla kobiet po 40-tce, nawet jesli jest owulacja i komorki jajowe, ich jakosc nie pozwala na wyhodowanie zdrowego zarodka, implementacje i udana ciaze. Jesli moja historia moze byc wsparciem dla Was to wspaniale. Jak ktos ma jakies pytania to tez chetnie odpowiem, bo wiem ze dla kazdego inny detal sie liczy.

Powodzenia !

Hej,
Czy którejś z Was udało się zajść w ciążę IVF ze swoich komórek w wieku 43,5 lat ?
My z mężem będziemy podejmować w marcu pierwszą próbę... Wcześniej tylko naturalne starania. Niestety jesteśmy razem od 2 lat ...stąd taka pozna decyzja. Nie mamy dzieci, więc tym bardziej nam zależy.
Ile problem w tym wieku ma sens? Jedna, dwie ( chodzi o własne komórki)
Co brałyście przed stymulacja? Mnie lekarz tylko koenzym q10 dawka 200 * 2 razy dziennie zalecił.

Cześć, ja mam 44 lata i 3 stymuluje za sobą. Niestety ciąży brak. Stoję przed dylematem czy spróbować z kd. Mam dużo wątpliwości z tym związanych i nie umiem sobie poradzić. Nie bałaś się że dziecko nie będzie do Ciebie podobne? Czy powiedzieć mu o kd? A jak będzie koszmarnym dzieciakiem? Malo inteligentne? Czy dam sobie radę? Przecież nie oddam. To decyzja na całe życie.
Nie wiem też czy dawczynie z Hiszpanii to młode dziewczyny a nie pacjentki z kliniki z jakimiś problemami? A jak młode dziewczyny to czy zdrowe, czy miały badania genetyczne? Obciążania chorobami?
Jak w Twojej klinice przebiegał etap wyboru dawczyni? Na co zwrócić uwagę?

Nawet gdyby odezwało się 5 kobiet w tym wieku i żadnej by się nie udało, warto spróbować. Po 40.zajście w ciążę bywa trudne, ale takie być nie musi. Bywa, że udaje się za pierwszym razem. Statystyki nie są optymistyczne, ale nie patrz na nie. Twoje komórki mogą być dobre i wszystko pojdzie jak po maśle. Możliwe, że starania naturalne nie poszły dobrze, bo coś nie gra, a in vitro to ominie.

Q10 to dobra droga. Witaminy typu prenatal uno bierzesz pewnie od dawna?
Warto zadbać o metylowany kwas foliowy, bo u niektórych zwykły się nie wchłania. Możesz zrobić badanie poziomu i zobaczyć, jaki jest.
Pytałaś lekarza, jaki ma plan, jeśli chodzi o leki w okolicach i po transferze?

Hej,
Nie nie znam leków prenetal uno. Tylko kwas foliowy i teraz koenzym q10. My staramy się od roku. Okazało się, że poza moim wiekiem, problem też słabe parametry u męża.
Przed stymulacja lekarz mówił tylko o tym koenzymie ...Nic więcej.
Ja pomimo wieku jestem dopiero na początku drogi.Nigdy w młodszym wieku nie starałam się o dziecko. Naturalnie próbujemy o jakiegoś roku. W sumie szkoda, że od razu nie poszliśmy...

Po czasie każdy żałuje, że nie poszedł wcześniej. Ja zaczęłam starania w wieku 38 lat i wszystkie wyniki mieliśmy świetne. Więc lekarze kazali się starać i starać. Dopiero jak stuknęła mi 40, podnieśli alarm. Udało się po 1,5 roku, 3 procedurach i leczeniu immunologicznym. Jest, jak jest. Trzeba wierzyć, że tak być miało i już.
Prenatal uno to witaminy dla kobiet w ciąży, nie leki. Mnie polecano bardzo, bo zawsze czegoś może brakować. Nie są najtańsze, ale ponoć wspomagają działania.
Kup ten metylowy kwasalbo zbadaj poziom i wtedy podejmij decyzję. Ten zwykły, szczególnie przy mutacjach genetycznych, się nie wchłania.

Jeśli chodzi o parametry męża - jakkolwiek to brzmi - to świetna wiadomość. In vitro radzi sobie z takimi rzeczami, wybierają właściwy plemnik i już. Daje to nadzieję, że u Ciebie wszystko może być ok. A to bardzo dobra wiadomość. 😁 Gorzej, jak jest jak u nas. Mąż miał idealne parametry, a mój organizm nie miał w planie ciąży.

Dzięki serdecznie:)
Super, że Wam się udało:)
Mam nadzieję, że u nas tez będzie pomyślnie.
Kupię też kwas metylowy. Mam nadzieję, że pomoże. U mnie wyniki są dobre, poza niskim AHM - 0,2. FSH 10 i pozostałe hormony też dobre. Wczoraj miałam badanie AFC i było 5 pęcherzyków. W kolejnym cyklu mamy rozpocząć stymulację.
A zażywałaś DHEA? Czytam na forum, że dużo kobiet zażywa przed stymulacja. Nam lekarz tylko o kwasie foliowym i koenzymie q10 mówił.

Dziewczyny, ja amh 3 ( 40 lat), mąż ok. Teraz trochę obniżony ruch plemników bo leczył się na borelioze antybiotykiem. Liczymy na to, że wróci do normy. Mamy już jedno dziecko, teraz walczymy 3,5 roku o drugie. Ciągle nic. Nie wiem czy po prostu czekać czy co dalej. Może jakbym odpuściła to wtedy zaskoczy.

Słyszałam o tej teorii. Może przy drugim zadziała. Jak się nie może mieć pierwszego, to nierealne.

A jakaś stymulacja, monitoring?

Tak,wszystko zawsze super. Teraz mamy podejść do ostatniej iui, ale totalnie bez wiary. Już nie wiem co mam robić żeby się udalo.