Czerwiec 2017
-
WIADOMOŚĆ
-
nick nieaktualnyHehe no ja już kombinuję takie zabawy, że sama siebie podziwiam za kreatywność
na 3 minuty zdało egzamin pudełko po butach, dziura na środku i wetknięte powiązane sznurówki. Najpierw było wyciaganie a jak się sznurówki skończyły to pudełko stało się bębenkiem 
normalnie jak człowiek wypiłam szybką kawę
-
Leon też interesuje się wszystkim czym nie powinien
. A na całkiem długa chwilę zajmuje go wyciąganie wilgotnych chusteczek z pudełka 
. A w kuchni lubi siedzieć przy zamrażarce i bawić się magnesami . Tablica manipulacyjna też go na trochę zajmuje . I jezdzenie przesuwnymi drzwiami od szafy .
.kropka. lubi tę wiadomość
Mama 2 chłopców i aniołka ❤️
12.07.2019r. M.
07.06.2017r. L.
26.07.2015r. (*) -
nick nieaktualny
-
nick nieaktualny
-
Starsze dzieci szczepiłam NeisVac-C, bo tylko to było dostępne. Teraz chyba wybiorę Nimenrix bo zabezpiecza tez przed typami egzotycznymi w razie podróży i Bexsero. Czy jest bezpieczny- myślę że tak. Czy jest skuteczny? Mam nadzieję zakażenia meningokokowe nie są tak częste jak ospa, ale w przypadku zakażenia cechuje się wysoką śmiertelnością. Od drugiego roku życia zakażenia typem B i C mają podobną statystykę.
NeisVac-C dzieci znosiły zupełnie bezobjawowo.
-
Poniżej wklejam Wam artykuł z Medycyny Praktycznej Pediatria, napisany przez lekarza z oddziału Neuroinfekcji Krakowskiego Szpitala Jana Pawła II
Co to są meningokoki?
Meningokoki to bakterie, które powodują groźną inwazyjną chorobę meningokokową przebiegającą najczęściej, jako:
sepsa meningokokowa - uogólnione zakażenie krwi z ciężkimi objawami ze strony wielu narządów (śmiertelność nawet 20-30%)
meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (śmiertelność ok. 5-13%); często u jednego chorego występują jednocześnie objawy sepsy i zapalenia opon.
Spośród 5 rodzajów meningokoków wywołujących niemal wszystkie zachorowania na świecie, w Polsce dominują grupy B i C (ta ostatnia odpowiedzialna jest za około 30% wszystkich zachorowań). Najwyższa zapadalność na inwazyjną chorobę meningokokową (ICHM) występuje w 1. roku życia (dotyczy to zarówno serogrupy B, jak i C). Dominują wtedy meningokoki B, ale ryzyko wystąpienia zakażenia serotypem C jest również największe w tym wieku. Od 2. roku życia znacząco zwiększa się udział odsetkowy zachorowań wywołanych grupą C, który zbliża się do poziomu grupy B w następnych grupach wiekowych. Pozostałe rodzaje meningokoków (A, W-135, Y) są obecne w Polsce w formie powszechnego nosicielstwa, ale zachorowania wywołane nimi stanowią tylko niewielki odsetek ICHM. Są one jednak niejednokrotnie odpowiedzialne za znaczną grupę zachorowań na innych kontynentach (np. grupa A w Afryce, grupa Y w USA).
Jakie jest ryzyko, że nieszczepione dziecko zachoruje?
Dziecko może się zarazić w wyniku kontaktu z bezobjawowym nosicielem meningokoków (2-25% populacji;), rzadziej z osobą chorą. Zakażenie przenosi się poprzez bliski, bezpośredni kontakt z wydzieliną z górnych dróg oddechowych nosiciela lub chorego (np. pocałunek w usta, oblizywanie smoczka, wspólne naczynie do picia, sztućce itp.). Bezobjawowych nosicieli jest najwięcej wśród osób w wieku 15-24 lat, a w niektórych zamkniętych środowiskach (akademiki, internaty, koszary, domy dziecka) wynosi nawet 40-80%.
Sepsa meningokokowa i meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
Najczęściej dotyczą małych dzieci do 5. roku życia i młodzieży w wieku 16-20 lat, ale mogą występować w każdej grupie wiekowej.
Polsce rocznie notuje się około 300-500 zachorowań na ICHM - liczba zachorowań , nie jest zatem duża ale biorąc po uwagę bardzo ciężki przebieg większości zakażeń i bardzo wysokie zagrożenie dla życia, należy bardzo poważnie potraktować możliwość profilaktyki poprzez szczepienia ochronne.
Znacznie częściej występują u dzieci i dorosłych, którzy mieli bliski kontakt z osobą chorą na inwazyjną chorobę meningokokową (np. ryzyko zakażenia dziecka, którego współdomownik zachorował, jest aż 500-800 razy większe niż przeciętne [p. niżej]).
Meningokoki charakteryzują się niezbyt dużą zakaźnością, dlatego do zakażenia dochodzi tylko w wyniku bardzo bliskiego kontaktu z nosicielem, rzadziej z chorym (p. niżej).
Jak można zapobiec zachorowaniu?
Najskuteczniejszą metodą zapobiegania zachorowaniom wywołanym praktycznie przez wszystkie chorobotwórcze grupy meningokoków jest szczepienie ochronne.
Ważne
Jeżeli Twoje dziecko miało bliski kontakt z osobą, która zachorowała na inwazyjną chorobę meningokokową, zgłoś to jak najszybciej lekarzowi! W takiej sytuacji może być korzystne profilaktyczne podanie antybiotyku skutecznie eliminującego nosicielstwo, w celu zmniejszenia ryzyka zachorowania.
W przypadku małego dziecka za bliski kontakt z chorą osobą uważa się:
wspólne mieszkanie (a zwłaszcza spanie w jednym pokoju),
pobyt w żłobku,
kontakt z wydzieliną dróg oddechowych chorego poprzez używanie tych samych naczyń i sztućców, szczoteczki do zębów, oblizywanie smoczka lub pocałunek w usta itp.
Jakie są szczepionki przeciwko meningokokom?
Szczepionki przeciwko meningokokom należą do kategorii szczepionek „nieżywych” - zawierają niewielki fragment bakterii (otoczkę polisacharydową połączoną z białkie2m- szczepionki skoniugowane, lub kombinacje białek meningokokowych - szczepionka przeciwko meningokokom
. W Polsce są dostępne następujące rodzaje szczepionek przeciwko meningokokom:
szczepionki skoniugowane przeciwko meningokokom grupy C (Meningitec, NeisVac-C)
szczepionki skoniugowane przeciwko meningokokom grupy A, C, W, Y (Menveo, Nimenrix)
szczepionka przeciwko meningokokom grupy B (Bexsero).
Do niedawna używana szczepionka polisacharydowa przeciwko meningokokom grupy A i C nie ma już praktycznie większego zastosowania ze względu na ograniczoną skuteczność.
Czy szczepienie jest skuteczne?
Szczepionki skoniugowane skutecznie stymulują układ odpornościowy:
po zakończeniu całego cyklu szczepienia niemal u wszystkich dzieci pojawiają się ochronne przeciwciała w zabezpieczającym stężeniu;
odporność po szczepieniu u dzieci, które ukończyły 1. rok życia, oraz u młodzieży i dorosłych prawdopodobnie utrzymuje się przez długi czas; natomiast u niemowląt zaszczepionych w 1. roku życia poziom ochrony stopniowo maleje i w 2. roku życia konieczna jest dawka przypominająca szczepionki;
choć nie zbadano, o ile szczepienie zmniejsza indywidualne ryzyko zachorowania dziecka, to w krajach, w których wprowadzono powszechne szczepienie dzieci szczepionkami skoniugowanymi, zaobserwowano znaczne zmniejszenie liczby zachorowań na inwazyjną chorobę meningokokową;
dodatkowo skutecznie chronią przed osiedlaniem się meningokoków w gardle (tzn. nosicielstwem), a tym samym ograniczają ryzyko zakażenia innych osób.
Szczepienie przeciwko meningokokom nie chroni przed innymi przyczynami sepsy i zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (np. pneumokokami, pałeczką hemofilną typu b).
Czy szczepienie jest bezpieczne i dobrze tolerowane?
Szczepienie jest bezpieczne. Ryzyko wystąpienia poważnych reakcji jest niewielkie, podobne jak w przypadku innych powszechnie stosowanych szczepionek.
Niegroźne reakcje miejscowe (zaczerwienienie, tkliwość i ból w miejscu wstrzyknięcia) oraz ogólne (zaburzenia snu, pogorszenie apetytu, rozdrażnienie) występują u nieco ponad 10% zaszczepionych. Rzadziej (1-10%) występuje niewysoka gorączka, wymioty, ból mięśni i kończyn. Objawy te są zwykle krótkotrwałe, łagodne i ustępują samoistnie. W przypadku szczepienia szczepionką białkową przeciwko menigokokom B - Bexsero nieco częściej niż w przypadku szczepionek skoniugowanych (NeisVac C, Nimenrix, Menveo) obserwuje się odczyny w postaci gorączki, bólu w miejscu szczepienia. Dotyczy to zwłaszcza stosowania jednoczasowo z innymi szczepionkami.
Kogo szczepić?
Ze względu na polskie dane epidemiologiczne (największa zapadalność w wieku niemowlęcym) szczepienia przeciwko meningokokom B i C należy rozważyć jak najwcześniej, najlepiej już w pierwszym półroczu życia. Szczepionki skoniugowane przeciwko meningokokom grupy C oraz białkowa szczepionka przeciwko meningokokom grupy B są przeznaczone dla dzieci, które ukończyły 2. miesiąc życia, ale mogą być również stosowane u młodzieży i dorosłych. Liczba dawek szczepionki meningokokowej podanej w 1. roku życia zależy od preparatu, jaki zastosujemy, a także od tego jak wcześnie wprowadzamy szczepionkę. Niezależnie od tego, jaką szczepionkę zastosowaliśmy, jeżeli szczepienie rozpoczęto w 1. roku życia, zawsze konieczne jest podanie dawki przypominającej w 2. roku życia.
Czterowalentne szczepionki skoniugowane przeciwko meningokokom grupy A, C W, Y można stosować u dzieci, które ukończyły 12. miesiąc życia (Nimenrix) lub 2. rok życia (Menveo). Szczepionki te powinny być stosowane szczególnie u dzieci, młodzieży i osób dorosłych, które podróżują po świecie, np. u uczniów i studentów podejmujących naukę w USA, turystów podróżujących do Afryki i Azji. Rozważ zaszczepienie swojego dziecka przeciwko meningokokom, zwłaszcza jeśli będzie ono uczęszczać do żłobka lub przedszkola albo jego starsze rodzeństwo uczęszcza do przedszkola, szkoły lub mieszka w internacie, lub gdy planujesz wyjechać z dzieckiem do kraju zagrożonego chorobą meningokokową.
Skoniugowane szczepionki przeciwko meningokokom zapobiegają również bezobjawowemu nosicielstwu bakterii, dlatego ochronę przed zachorowaniem na chorobę meningokokową można rozpocząć od zaszczepienia starszego rodzeństwa. Takie postępowanie zmniejszy ryzyko przeniesienia zakażenia z rodzeństwa na współdomowników, zwłaszcza na niemowlę.
Kiedy i jak szczepić?
Szczepienie przeciwko meningokokom najlepiej rozpocząć w 1. lub w 2. roku życia dziecka. Po szczepieniu w 1. roku życia poziom przeciwciał ochronnych stopniowo się jednak zmniejsza i dlatego konieczne jest podanie dawki przypominającej po ukończeniu 12 miesięcy. Z wiekiem ryzyko zachorowania na chorobę meningokokową spada, ale zachorowanie może wystąpić również u osób starszych i jest obarczone najwyższą śmiertelnością, przekraczającą 30%. Dlatego na szczepienie przeciwko tej chorobie nigdy nie jest za późno. Jeżeli nie zastosowano szczepionek meningokokowych we wczesnym dzieciństwie, bez wahania powinno się je zastosować w późniejszym wieku, szczególnie u dzieci starszych, młodzieży i młodych dorosłych. Szczepionki podaje się w zastrzyku domięśniowym.
Można je podawać jednocześnie z większością innych szczepionek. -
Myszka ja w połowie maja zaszczepiłam Alka pierwszą dawką Bexsero, czyli meningokoki. Pediatra polecała zrobić i Bexsero i Nimenrix - jak się dowiedziała że idziemy do żłobka to się kazała poważnie nad meningokokami zastanowić. Przyznam że to pierwsze szczepienie, które miało skutki uboczne - wysoka gorączka, opuchlizna i bolesność szczepionej nóżki, stwardnienie tego miejsca które się utrzymywało prawie 2 tygodnie.
W poniedziałek idziemy na kontrolę i pewnie będziemy umawiać kolejne Bexsero i MMR. Ospę zrobimy jak tylko dostanę zaświadczenie ze żłobka.
-
Od 4 dni podaję Leonowi odrobinę jogurtu naturalnego na 2 śniadanie. Dziś po raz pierwszy nie było plucia!! Ale ważniejsze jest to, że nie ma póki co wysypki .
Wiadomość wyedytowana przez autora: 22 czerwca 2018, 12:28
zimowa stokrotka, .kropka. lubią tę wiadomość
Mama 2 chłopców i aniołka ❤️
12.07.2019r. M.
07.06.2017r. L.
26.07.2015r. (*) -
Hej Mamusie, dawno mnie tu nie bylo chociaz czasem Was czytalam:) u nas mnoostwo zmian: przed 11 miesiacem odstawilam synka od cyca-niestety bylam zmuszona bo musialam leczenie. Na szczescie poszlo gladko, tak samo jak z odstawineiem smoczka. Tu mnie synio zszokolwal bo bylam pewna ze bedzie cyrk:p niesamowite jest jednak to ze poza oczywistymi plusami zdrowotnymi (logop.i ortodontycznymi) jest ogromna zaleta braku smokusia- nie wypada z buzki w nocy i tym samym nie wybudza jegomoscia:)
Synus powoli stawia pierwsze samodzielne kroki, nadal dosc szybko przybiera na wadze i niestety wazy juz ponad 12,5kg(!). Roczek robikismy w ogrodzie w formie grilla (impreza na 25 osob). Bylo super:)
Teraz szykujemy sie do wylotu na wakacje w Grecji. Mamusie ktore juz sa po wypoczynku, czy macir jakies rady dot.tego co sie bardzo przydalo a czego byscie drugi raz nie wziely??
