Poród martwego dziecka
-
WIADOMOŚĆ
-
nick nieaktualny
-
czesc dziewczyny, tez sie zastanawialam co u Was slychac
u mnie dosc ok, aczkolwiek jutro minie równo pół roku i dziwnie mi z tym… z jednej strony mam poczucie, ze jak to już pół roku z drugiej to wszystko się wydaje tak dawno. Tęsknię za nią bardzo. Wczoraj w pracy klientka zaczela opowiadac o swojej nowo urodzonej siostrzenicy… nie moglam ot tak wyjsc bo to kientka nie koleżanka ale trudno mi bylo tego sluchać, staralam sie zmienić temat, zabolało.
Na konic lipca mam endokrynolożkę i che zbadać hormony a na koniec sierpnia chce juz isc do ginekolożki w sprawie ,,przegladu do zielonego światła”. Planujemy tez jakies wakacje w jakims cieplym miejscu na wrzesień ( lubie jak jest cieplo ale nie jestem fanka upałow, myslimy o Grecji). Z jednej strony ciesze sie na takie wakacje, licze troche na relaks przed staraniowy i naladowanie baterii na jesien z drugiej mysle o tym, ze powinnismy planowac wakacje we 3. Nawet jak szukajac wstepnie noclegow,zaznaczalam 2 doroslych, 0 dzieci to bylo mi przykro
ale oprocz tego jest dosc ok, stabilnie, staram sie cieszyc latem
A jak Wy sie macie? -
Anne89, niesamowite jak leci czas.. Mam wrażenie, że co dopiero czytałam Twoją historię, a to już 6 miesięcy od Twojej tragedii 🥺
Mi ostatnio czas również bardzo szybko leci, ale dla mnie to dobrze..
Chciałabym, żeby już minęło tegoroczne lato bo codzienny widok wózków i spacerujących dzieci wywołuje czesto u mnie uczucie przygnębienia, a nawet płacz.
Dużo u nas się dzieje ostatnio- jestem na etapie otwierania działalności, w przyszłym tyg przyjezdza nasz domek letniskowy, skupiam się na pracy..
Chodzę też w dalszym ciągu do psychologa i widzę, że te wizyty mi pomagają. Ale nie pomagają w tym, że mniej płacze...pozwalają zrozumieć, że te łzy są normalne.
Nie ma dnia i nawet godziny, żebym nie tęskniła za Zuzią 😥 Ale staram się zaakceptować jej nieobecność tutaj na Ziemi i spokojnie czekam na październikowe/listopadowe starania o kolejne dzieciątko.
Zaczęłam brać kilka dni temu już Pregne Start bo chciałam 3 miesiące wcześniej.. Bardzo dziwne uczucie powrotu do miejsca, w którym się było rok temu 🥺Zuzia👼 -06.05.2023 r. (32 tc)
"I nagle niebo wygląda zupełnie inaczej- kiedy wiesz, że masz tam swoje dziecko" -
Rozumiem cię doskonale. Dla mnie też rozpoczęcie brania witamin bylo dziwnym uczuciem, jakos takim przelomowym. I co moze sie wydawac absurdalne specjalnie kupilam innej firmy, zeby nie miec poczucia totalnej ,,powtorki” choc to czysto symboliczne. Tak samo ,, przeżylam” to, ze juz zapisalam sie na wizyte do gin na koniec sierpnia. Moja lekarka ma czesto odlegle terminy i zapchany grafik wiec wolalam zaklepac i jak klikalam ,,umow wizyte” to sie czulam jakbym robila cos przelomowego
a to wszystko takie zwyczajne czynnosci
Tez chodze do psychologa i tez mi to pomaga. Za to płaczę ostatnio mało… dziwnie mi z tym. jest smutek, tesknota, lęk przed przyszlościa ale łzy jakos rzadziej plyną. Ale jak już to przynosza ulgę -
Cieszę się, że trzymasz się nieco lepiej. Mam nadzieję, że każda z nas, z tego forum, odnajdzie w końcu choć cząstkę utraconego szczęścia 🙏
Trzymam kciuki za starania, do sierpnia już tak bardzo niedaleko..Zuzia👼 -06.05.2023 r. (32 tc)
"I nagle niebo wygląda zupełnie inaczej- kiedy wiesz, że masz tam swoje dziecko" -
Wiecie od dwóch dni próbuję coś napisać. I nie wiem co... Generalnie czuję się spokojniejsza, tak jak już do Was kiedyś pisałam, a teraz jestem kilka dni przed testowaniem i mam ogromną nadzieję, ale sama siebie karcę, że znowu się łudzę. Dodatkowo w sierpniu bedzie rok jak pożegnałam Synka, nie będzie to łatwy czas, pisząc to łzy same lecą... Nie umiem określić tego czasu, tyle się wydarzyło, tyle musiałam przeżyć, wydawałoby się, że minęło mnóstwo czasu, a z drugiej strony to tylko rok, albo aż rok... Jakbym w jakimś matrixie była...
-
Te uczucia są naturalne... Ja nadal nie wiem czy minęło "dopiero" ileś czasu czy "juz"...
Z doswiadczenia wiem, że to będzie trudny moment, ale ja po roku poczułam się jakoś lepiej, spokojniej... U mnie za chwilę będą 3 lata...
Właśnie wróciłam do pracy i odnajduje się w nowej rzeczywistości....27tc+3 - 😢 [*] 11.20
37tc+3 - 🌈
6tc+4 - 😭 [*] 07.24 - żegnaj okruszku...
3tc+4 💔
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
X.2021 - start IVF
23.12.21 - transfer blastki ❄️4AA
29.12 - 6dpt - beta 39.40 mlU/ml
18.01 - 26dpt - 6+1 CRL 0.55cm i bijące serduszko 😍
01.03 - 12+1 I prenatalne 7.5cm chłopca 💙
21.04 - 19+3 - II prenatalne - 330g 💙
06.07 - 30+2 - III 25.08 - 1810g 💙
25.08 - 37+3 - 3220g i 54cm cudu jest juz ze mną
...
_ _ _ _
03.24 - wracamy po rodzeństwo
04.06 FET ❄️3AA 🙏🙏
09.06 - 5dpt. - ⏸️
06.07 - 7+2 💔
_ _ _ _
04.09 prog 41.8; 2dpt 18.4
05.09 - FET ostatniej szansy ❄️4AB
4dpt - ⏸️; beta 59.8🤯; prog 28.5
11.09 - 6dpt 80.4 💔 7dpt 79.8; 9dpt 98 🤯
___________
II IVF??????? 🤯😭🤯 -
no wlasnie ja sie zastanawiam czy mogę napisać, że jest lepiej. Tzn z jednej strony na pewno tak bo jestem w stanie robić różne rzeczy i cieszyć sie nimi. Ale ten brak jest ze mna non stop i czuje, ze jestem inna osobą…trudno to wyjasnic ale pewnie rozumiecie. Dziwnie mi też z tym, ze dla wiekszosci ludzi jest tak jakby jej nie bylo. Z mezem rozmawiam o niej codziennie, z rodzicami i najblizszymi przyjaciolkami tez czesto ale dla wiekszosci osob np w pracy jest troche tak jakbym byla bezdzietna osoba. I to niby ok bo niekoniecznie chce z kazdym o tym rozmawiac ale tez mnie to jakos zasmuca
Hope bardzo bardzo trzymam kciuki za testowanie i domyślam się, ze to sa dziwne emocje. Jeszcze w tym wszystkim zblizajaca sie rocznica…Wiadomość wyedytowana przez autora: 20 lipca 2023, 21:47
Hope... lubi tę wiadomość
-
To nadal normalne uczucia... też pamiętam, że dziwne było, że dla większości ludzi nie miałam dziecka, nadal go nie mam, czuli w zasadzie nic się nie zmieniło, a mi zawalił się świat...
Z czasem na pewno jest inaczej, ktoś mi kiedyś powiedział, że czas nje leczy ran, tylko przyzwyczaja nas do życia z nimi ... I ja nadal tak sie czuje, jestem już w stanie normalnie żyć, zwłaszcza że doczekałam się żywego dziecka, ale strasznie mnie irytują ludzie, którzy w pewnym sensie odnawiają mi teraz prawa do myślenia o małej, bo mam dziecko i powinnam być szczęśliwa i kochać młodego... kocham go, ale jej kochac nie potrafię i nawet nie chce...
Hope, kciuki zacisniete 😍
Hope... lubi tę wiadomość
27tc+3 - 😢 [*] 11.20
37tc+3 - 🌈
6tc+4 - 😭 [*] 07.24 - żegnaj okruszku...
3tc+4 💔
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
X.2021 - start IVF
23.12.21 - transfer blastki ❄️4AA
29.12 - 6dpt - beta 39.40 mlU/ml
18.01 - 26dpt - 6+1 CRL 0.55cm i bijące serduszko 😍
01.03 - 12+1 I prenatalne 7.5cm chłopca 💙
21.04 - 19+3 - II prenatalne - 330g 💙
06.07 - 30+2 - III 25.08 - 1810g 💙
25.08 - 37+3 - 3220g i 54cm cudu jest juz ze mną
...
_ _ _ _
03.24 - wracamy po rodzeństwo
04.06 FET ❄️3AA 🙏🙏
09.06 - 5dpt. - ⏸️
06.07 - 7+2 💔
_ _ _ _
04.09 prog 41.8; 2dpt 18.4
05.09 - FET ostatniej szansy ❄️4AB
4dpt - ⏸️; beta 59.8🤯; prog 28.5
11.09 - 6dpt 80.4 💔 7dpt 79.8; 9dpt 98 🤯
___________
II IVF??????? 🤯😭🤯 -
Hope, trzymam kciuki 🙏🙏
Ja ogólnie zastanawiam się jak będzie wyglądało moje życie za kolejny rok, kolejne lata...
Wiem, że zawsze będziemy mieli uczucie niekompletnej rodziny bo Zuzi będzie brakować- niezależnie od tego ile jeszcze będziemy mieli dzieci.
Zuzia też będzie pierwszym dzieckiem, które uczyniło mnie mamą, więc będzie zajmowała szczególne miejsce w moim sercu.
Ja aktualnie mam bardzo rozbieżne mysli... z jednej strony pragnę kolejnych dzieci i jestem w stanie już sobie wyobrazić nasza przyszłość z innymi dziećmi/dzieckiem... z drugiej strony moje serce pęka na myśl o tym, że Zuzia będzie tylko patrzyła na nas z góry, ale nigdy nie pobawi się z rodzeństwem. 😥
Nie wiem czy znacie, ale natknęłam się ostatnio na przepiękna piosenkę "Niedługo przyjdę". To jest 100% moich uczuć wobec smierci córeczki 😭 Ostrzegam, że piosenka może wywołać morze łez...
Hope... lubi tę wiadomość
Zuzia👼 -06.05.2023 r. (32 tc)
"I nagle niebo wygląda zupełnie inaczej- kiedy wiesz, że masz tam swoje dziecko" -
MamoZuzi... 😢 jakbym czytala o sobie... mimo że młody jest, czuje ze "nie jesteśmy w komplecie". Jest inaczej, ale jął patrzę na niego w towarzystwie starszych dzieci, to boli że siostra nie może być przy nim... 😢27tc+3 - 😢 [*] 11.20
37tc+3 - 🌈
6tc+4 - 😭 [*] 07.24 - żegnaj okruszku...
3tc+4 💔
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
X.2021 - start IVF
23.12.21 - transfer blastki ❄️4AA
29.12 - 6dpt - beta 39.40 mlU/ml
18.01 - 26dpt - 6+1 CRL 0.55cm i bijące serduszko 😍
01.03 - 12+1 I prenatalne 7.5cm chłopca 💙
21.04 - 19+3 - II prenatalne - 330g 💙
06.07 - 30+2 - III 25.08 - 1810g 💙
25.08 - 37+3 - 3220g i 54cm cudu jest juz ze mną
...
_ _ _ _
03.24 - wracamy po rodzeństwo
04.06 FET ❄️3AA 🙏🙏
09.06 - 5dpt. - ⏸️
06.07 - 7+2 💔
_ _ _ _
04.09 prog 41.8; 2dpt 18.4
05.09 - FET ostatniej szansy ❄️4AB
4dpt - ⏸️; beta 59.8🤯; prog 28.5
11.09 - 6dpt 80.4 💔 7dpt 79.8; 9dpt 98 🤯
___________
II IVF??????? 🤯😭🤯 -
To też naturalne, co czujesz... Pomysł, że Twoja Córcia ucieszy się z rodzeństwa ❤ i będzie aniołem stróżem ❤
Sama nie wybiegam w przyszłość... Nie myślę, a co jeśli się uda, nic nie planuję, bo już miałam wszystko zaplanowane... Teraz mam z tyłu głowy, raczej obawy, co jeśli zobaczę dwie kreski, a czy się dobrze zagnieździ (mam ubytek po cc więc podwójny strach), a czy będzie serduszko, a czy nie przestanie bić, a czy blizna wytrzyma, a czy nie zeschizuje, a czy pępowiną się nie owinie, a czy będzie zdrowe i tak mogłabym wymieniać te „a czy„, jednak odrzucam je po chwili i tłumaczę sobie, że strach mnie nie pokona. Jedna osoba mi powiedziała, która mocno woerzy w „energię, przyciąganie itp„, że mam sobie powiedzieć, że już tyle wycierpiałam, przeżyłam, że teraz czas na lepszy czas... I próbuję sobie to przypominać w tych kryzysowych sytuacjach. -
Ja mam też dzisiaj jakis smutniejszy dzień… duzo takich mysli o tym jakie to wszystko niesprawiedliwe i jak mi jej brakuje. Tez czuje
to ze nasza rodzina nigdy nie bedzie kompletna… my zawsze planowaliśmy, ze chcemy miec jedno dziecko… a teraz nawet jak nam się uda i bedzie z nami jesno żywe dziecko to córeczka zawsze bedzie i jej brak bedzie odczuwalny. Nie wyobrazam sobie, ze ktos by oczekiwal, ze mam przestać o niej myśleć czy ją kochać, nie chcialabym tego. Niezależnie od tego co przyniesie przyszlosc to ona bedzie zawsze moim pierwszym dzieckiem
Hope tez mam w glowie milion ,, a co jesli”. Przez forum, przez lekture mnostwa artykulow moja wiedza na temat tego co moze pojsc nie tak zarowno przy staraniach jak i w ciazy jest tak duza, ze potencjalne trudnosci mnoża się w glowie. Z drugiej strony takie zamartwianie się nic nie da, wiekszosc kobiet nawet po takich przejsciach jak nasze, rodzi potem zdrowe dzieci i wszystko jest ok -
Dziewczyny czuje to samo co Wy …
Mam jedynie jedno odczucie ( pewnie ze względu na to ze długo się starałam ) , ze dziekuje mojemu Synkowi i dziekuje życiu za to ze go miałam , ze mogłam poczuć jego kopnięcia , jego czkawkę itd
Dziekuje , bo wiem ze jest wiele kobiet , którym to nigdy nie było dane i pomimo ze nasza historia zakończyła się bardzo smutno to mogłam to przeżyć .
Dziekuje nawet za jego grobik , bo wiem ze zawsze mogę tam iść i to jest czas tylko dla Niego ❤️
Na razie z tym pozostaje i mocno wierze ze uda mi się urodzić żywe dziecko ❤️Wiadomość wyedytowana przez autora: 22 lipca 2023, 17:15
-
Ja też mam w głowie mnóstwo obaw, mimo że starania o kolejne dziecko dopiero są przed nami..
W ciazy z Zuzią byłam beztroska. Wszystko z wizyty na wizytę wyglądało idealnie, nie sądziłam że na tym etapie ciąży coś może pójść nie tak. Moim jedynym zmartwieniem był brak ubrań, w które się mieściłam i szukanie ciążowych sukienek na lato...
Sukienek, których ostatecznie nie miałam okazji założyć.
Teraz mam tak dużą wiedzę na temat tego ile potencjalnych rzeczy może pójść nie tak, że te 8-9 miesięcy chciałabym zwyczajnie przewinąć do momentu urodzenia zdrowego dziecka.
Ale wiem też, że trzeba myśleć pozytywnie i nie mamy innego wyboru. Moja pani psycholog jeszcze w szpitalu powiedziała nam zdanie, które bardzo zapamiętałam- że musimy wierzyć w to, że limit nieszczęść u nas się już wyczerpał, teraz będzie tylko lepiej.
I staram się cały czas sobie to powtarzać...
totylkoja lubi tę wiadomość
Zuzia👼 -06.05.2023 r. (32 tc)
"I nagle niebo wygląda zupełnie inaczej- kiedy wiesz, że masz tam swoje dziecko" -
Jakie nasze odczucia są w większości podobne...
Też pamiętam ta beztroskę w ciąży z mala... przecież po 12tc to już nic nie mogło się wydarzyć...
a potem? Z wizyty na wizytę zastanawiałam się czy on jeszcze żyje... ilość rzeczy które mogą iść nie tak jest ogromna, a myślę że większości i tak nie znamy... próbowałem przekonać sama siebie, że limit nieszczęść wyczerpany... Mi najbardziej pomogło przekonanie, że mala czuwa nad bratem i nade mną... że nie pozwoli nikomu go skrzywdzić... nam się udało, wierze ze każdej z Was się... I Wasze aniolki będą czuwać nad rodzeństwem na każdym kroku...
27tc+3 - 😢 [*] 11.20
37tc+3 - 🌈
6tc+4 - 😭 [*] 07.24 - żegnaj okruszku...
3tc+4 💔
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
X.2021 - start IVF
23.12.21 - transfer blastki ❄️4AA
29.12 - 6dpt - beta 39.40 mlU/ml
18.01 - 26dpt - 6+1 CRL 0.55cm i bijące serduszko 😍
01.03 - 12+1 I prenatalne 7.5cm chłopca 💙
21.04 - 19+3 - II prenatalne - 330g 💙
06.07 - 30+2 - III 25.08 - 1810g 💙
25.08 - 37+3 - 3220g i 54cm cudu jest juz ze mną
...
_ _ _ _
03.24 - wracamy po rodzeństwo
04.06 FET ❄️3AA 🙏🙏
09.06 - 5dpt. - ⏸️
06.07 - 7+2 💔
_ _ _ _
04.09 prog 41.8; 2dpt 18.4
05.09 - FET ostatniej szansy ❄️4AB
4dpt - ⏸️; beta 59.8🤯; prog 28.5
11.09 - 6dpt 80.4 💔 7dpt 79.8; 9dpt 98 🤯
___________
II IVF??????? 🤯😭🤯 -
Jestem w ogole bardzo wdzieczna za to forum i to, ze moge przeczytać o tych wszystkich podobieństwach między nami. Wiedza ze nie jestem w tym sama działa bardzo terapeutycznie. I choc mam spore wsparcie w bliskich osobach to nikt tak nie zrozumie tego jak druga kobieta, mama, która też to przeżyła
-
Też tak mówiłam, nadal uważam, że mimo szczerych chęci, ktoś kto tego nie przeżył nie zrozumie...27tc+3 - 😢 [*] 11.20
37tc+3 - 🌈
6tc+4 - 😭 [*] 07.24 - żegnaj okruszku...
3tc+4 💔
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
X.2021 - start IVF
23.12.21 - transfer blastki ❄️4AA
29.12 - 6dpt - beta 39.40 mlU/ml
18.01 - 26dpt - 6+1 CRL 0.55cm i bijące serduszko 😍
01.03 - 12+1 I prenatalne 7.5cm chłopca 💙
21.04 - 19+3 - II prenatalne - 330g 💙
06.07 - 30+2 - III 25.08 - 1810g 💙
25.08 - 37+3 - 3220g i 54cm cudu jest juz ze mną
...
_ _ _ _
03.24 - wracamy po rodzeństwo
04.06 FET ❄️3AA 🙏🙏
09.06 - 5dpt. - ⏸️
06.07 - 7+2 💔
_ _ _ _
04.09 prog 41.8; 2dpt 18.4
05.09 - FET ostatniej szansy ❄️4AB
4dpt - ⏸️; beta 59.8🤯; prog 28.5
11.09 - 6dpt 80.4 💔 7dpt 79.8; 9dpt 98 🤯
___________
II IVF??????? 🤯😭🤯
