Starania po poronieniu 2025

Dla mnie bylo ogolnie bardzo ciezkie patrzec na rodziny z dziecmi. Zwlaszcza po stracie.Uciekalam wrecz od malych dzieci.Ale one nie sa niczemu winne.To my nie potrafimy sobie radzic z naszymi emocjami.Moze maz jest po prostu troszke zrezygnowany albo pogubiony.Moj mial moment ze juz wiecej nie chce sie starac bo bal sie przezywac tych strat.No to sie nie staralismy.

Sylwia a sprobuj meza moze dobrze wybadac bo Ty juz chyba wszystko sprawdzilas.Jejku nawet nie potrafie sobie wyobrazic tej drogi Twojej.my bylismy bardzo skupieni na mnie a tu tez trzeba druga strone leczyc.Czasem mezczyzni zapominaja ze tez maja duzy wplyw.Wiec zero uzywek,dobra dieta i sprawdzic niedobory.Ja wiem latwiej by bylo jak by na nas wszystkich to samo podzialalo a tu jest tyle czynnikow,ze czasem juz czlowiek sil nie ma bo nie wie co jeszcze moze byc nie tak.zrob sobie poziom homocysteiny bo czesto wychodzi gorszy jak zle sie metylizuje te wit z gr b. Ogolnie zadnych z b nie przyjmuj sztucznych,staraj sie te metylowane jesli juz wyjda piziomy za nisko.Mnie zwykle wit b podnosily poziom homocysteiny.

Macie jakieś sposoby na radzenie sobie z tym wszystkim?

Ja zupelnie nie mialam,nie dawalam rady,dopadala mnie depresja i zlosc,ze jak to wszystkim dookola rodza sie dzieci a nam nie. Wiedzialam ze czas sie juz pogodzic z tym,ze zostaniemy sami,ze juz tyle lat spedzonych bylo na samym staraniu sie i tych testach,ze czas najwyzszy odpuscic bo juz wiek 42 i to oznacza koniec.Dla lekarzy tez oznaczal.Ja podjelam terapie i tam swoja frustracje wylewalam.Przygotowywala mnie na fajne zycie nez dzieci i miala pokazac duzo plusow tego stanu.Zaczelam miec inne plany,mialam podrozowac,zwiedzac,bawic sie,spedzac czas z mezem,kupic zwierzaka i isc na studia.I wlasnie wtedy los dal mi kolejna szanse.Wiem tylko jedno,z pespektywy czasu musialam nauczyc sie akceptacji ze ludzie maja dzieci i miec beda.Wiec staralam sie zrozumiec to i wtedy bylo mi lepiej,nie ominie sie tego ze sie te dzieci widzi.Ja chyba zupelnie odpuscilam temat.A teraz mamy swoje lata i boje sie wszystkiego.O wiele trudnoejszejsze jest niestety to zycie po stracie,mnie pomoglo tylko to ze tlumaczylam sobie ze bylo cos nie tak ale to nie moja wina.

Ja jestem w terapii, wcześniej też miałam z kolei wałkowany temat, czy jestem pewna, że chcę mieć dzieci, czy jestem gotowa, czy to jest dobra decyzja, czy dam radę, bo chciałam przemyśleć to z każdej strony, czy się nadaję. Lubię czuć, że kontroluję co się dzieje i jestem w stanie się przygotować na wszystko co możliwe (tak, wiem że to da się niestety).Tym trudniej mi teraz, jak nie wiem o co chodzi.

Za mną terapia już chodziła latami, ale nigdy wcześniej się nie zdecydowałam. Ostatnio wszystko zaczęło się tak super układać, cały ten rok był bardzo przełomowy i do ostatniego dnia roku byłam przekonana, że to pod wieloma względami najlepszy rok w moim życiu, a od kiedy dowiedziałam się o ciąży wszystkie poprzednie problemy wydawały się takie nieistotne no i temat terapii odszedł w niepamięć. Jak w tego nieszczęsnego sylwestra usłyszałam o poronieniu to nagle w jednej chwili wszystko runęło i ten najlepszy rok stał się najgorszym, a ja znalazłam się w najciemniejszym miejscu w jakim kiedykolwiek byłam. To sprawiło, że zdecydowałam się na terapię. Jak nie teraz to chyba nigdy, zwłaszcza że mam konkretny temat do przepracowania i emocje, z którymi sobie nie radzę. Poszukałam pani, która jest jednocześnie psychologiem i psychoterapeutą, żeby po przegadaniu tego tematu zostać na dłużej. Czekam na pierwszą wizytę jeszcze 1,5 tygodnia, bo straszny problem u mnie ze soecjalistami i terminami.

Dziewczyny, co wasi lekarze mówią na plamienia przed miesiączką? Już mam drugi dzień taki brązowy śluz, wszystko mnie boli, ale okresu brak. Podejrzewam, że jutro się pojawi. Mam w drugiej fazie progesteron a jednak plamienia nadal są. Już zrobiliśmy tyle badań więc nie wiem co to może być. Nie radzę sobie chyba ze strachem.. z jednej strony tak czekam aż po okresie zaczniemy starania, ale cholernie panikuję 😞

Ech, ja też miałam takie super emocje w sobie w końcówce zeszłego roku zanim poroniłam. Że ta ciąża taka bezproblemowa, że zaszłam w nią rok po poronieniu i to był taki cud, bo akurat w tamtym miesiącu mieliśmy się nie starać ze względu na rozpoczęcie przygotowań do ivf. I że wszystko tak super zaczęło się układać. Okres przedświąteczny był boski, na maksa blogi i radosny. Aż do 20.12.
Ja też myślę o psychoterapii, natomiast ostatnio zaczęłam sobie fundować różne zabiegi, wiecie jakieś masaże, fryzjera, takie na maksa przyziemne sprawy. Poczułam potrzebę i zaczęłam się umawiać. Może to jakiś sposób wypełnienia pustki. I powoli wracam do aktywności fizycznej bo niestety po poronieniu zaczęłam sobie folgować. Jako pocieszenie - wszystko na co miałam ochotę, słodycze, jeśli mam ochotę to napiję się wina itd. Oczywiście, wciąż jest to umiarkowane, a nie jak w amerykańskim dokumencie o objadaniu się, ale nie jest to zgodne do moim podejściem do żywienia. Natomiast wiem, że narzucanie sobie np. diety przy słabej kondycji psychicznej chyba nie do końca by mi pomogło..

Poszłam dzisiaj zbadać betę 8 dni po zabiegu- 667, więc chyba spada w miarę szybko

Ja też przez pierwsze 3 tygodnie po poronieniu wcinalam słodycze, chipsy i kawę. Musiałam jakoś odreagować. Wpadłam w wir robienia badań, ale tu końca nie widać. Powoli wprowadzam jogę i ćwiczenia rozciągające.

Jeśli chodzi o dziwne sny to po transferze zarodka śniła mi się postać z żeńskimi i męskimi genitaliami. Bardzo dziwny sen. Może dziecko, było chore, ale tego nigdy się nie dowiem, bo nie badałam materiału poronnego.

Marysia996 może to zapalenie endometrium? Biopsja lub histeroskopia z wycinkiem cd138 i cd56?

A czy przy tym zapaleniu są jeszcze jakieś inne objawy?

Mnie tak po dwoch tyg minimum od poronienia kazali zrobic test ciazowy i mial juz wyjsc negatywny sle to tez moze zalezy jak wysoka byla beta hcg przedtem. Kontroluj sobie czy spada z krwi bo jesli nie to trzeba sprawdzic czy wszystko sie oczyscilo dobrze.

Często jest bez objawów. Czytałam już gdzieś na forum, że brązowe plamienie przed okresem może być oznaką zapalenia endometrium. Ale może u Ciebie jest wszystko ok. Nie chcę wprowadzać w błąd.

Dziękuję.
Czasem mi się wydaję, że to wszystko jest ze stresu..

U mnie 11 dni po zabiegu było 717. Nie mam pojęcia jaka była beta w dniu zabiegu, więc nie wiem czy spada szybko czy wolno. Kolejny raz zbadam jak przyjdzie miesiączka.

Ja 8 dni po poronieniu miałam już niska, coś koło 16. Ale podejrzewam że w dniu poronienia miałam niższą niż Wy. W przyszłym tygodniu chce powtórzyć czy już całkowicie spadła, a to będzie prawie miesiąc od poronienia.

Czy miałyście już @ po poronieniu? Ja od paru dni mam lekkie krwawienie i nie wiem czy liczyć to jak okres czy nie.. moje 'normalne' okresy były b.obfite.

Cześć dziewczyny.
@sailor89
"SylwiaDS miałaś do tej pory więcej badań niż ja, więc nie wiem jak Ci dalej doradzić."
- wiem, że nie wiesz. Nie musisz. Nikt nie musi. Mam nadzieję, że moje doświadczenia może przynajmniej tutaj komuś pomogą.

@mariegold_, @Janette
tak jak napisałam wcześniej kolejnym moim krokiem są jeszcze badania: bloczków parafinowych oraz badania zlecone mężowi.
Chociaż on już wcześniej badania też robił i wszystko było ok.
Ale teraz też coś mu lekarz zlecił dodatkowo.
Wiecie, z czasem też pojawiają się nowe badania i nowe możliwości.
A dopiero po otrzymaniu wszystkich wyników mam kilku lekarzy z różnych miast polecanych nam przez obecnego ginekologa, znajomych i rodzinę.
Będziemy się wtedy konsultować, bo tylko to nam pozostało.

@Janette - homocysteine mam na dobrym niskim poziomie, stale to monitoruje, i suplementuje odpowiednie witaminy B oraz foliany. Dodatkowo także mąż przy suplementacji ma dobry wynik homocysteiny 😉

Ja się jeszcze upatruje przyczyny w mojej dużej wadze i dziwnym zachowaniu gospodarki węglowodanowej w ciąży. Ale to inna kwestia.

Powiem tak - bardzo polecam każdemu słuchać też własnego przeczucia bez względu na to co mówi konkretny lekarz. Ja się na tym przejechałam.

Opowiem Wam ciekawa historię z mojego życia:
Przez pierwsze 3 ciążę mieliśmy z mężem pewne spostrzeżenia: a mianowicie, stwierdziliśmy, że coś jest nie tak z kwasem foliowym. Uważaliśmy że w jakiś sposób nam szkodzi. Zauważyliśmy, że jak go brałam zgodnie z zaleceniami lekarzy to nie mogłam zajść w ciążę. A jak tylko go przestawałam brać, to nie było problemu z zajściem w ciążę.
Te przypuszczenia opisaliśmy najpierw jednemu lekarzowi, który stwierdził że to na pewno nie to, przecież on jest lekarzem nie my, olał temat i kazał mi brać kwas foliowy.
Potem to samo powiedzieliśmy w klinice leczenia niepłodności. Znowu lekarz nas przekonywał, że nie mamy racji, że kwas foliowy nie może szkodzić, że na pewno nie szkodzi. Olał temat i kazał mi go brać.

Ja oczywiście żeby zajść w ciążę przestawałam go brać. Bo innego wyjścia nie widziałam.
W ciąży w klinice leczenia niepłodności lekarz stwierdził że zaszłam w ciążę, ciąża jest zdrowa i mam szukać lekarza prowadzącego, bo oni nie prowadzą ciąży mimo, że od początku mówiliśmy że problem jest dopiero w 7 tygodniu.

A w konsekwencji po znalezieniu innego ginekologa okazało się, że mam homozygote MTHFR i nie mogę brać kwasu foliowego w formie syntetycznej.
Mieliśmy z mężem rację, a lekarze się mylili. Ale nas wcale nie słuchali.

Druga kwestia, jeżeli poronienia są bardzo wczesne tak zaraz po pozytywnym teście, ja bym sprawdziła czy czasem nie ma problemu z progesteronem, czy nie ma się niedomogi lutealnej. Jest to bardzo łatwo sprawdzić, bo wystarczy jedynie w zwykłym cyklu nie biorąc progesteronu zrobić 3 razy badanie jego poziomu. I mamy wynik.

No i czy każda z Was zdaje sobie sprawę, że czasami można nie wchłaniać, nie przyswajać progesteronu nawet biorąc go dopochwowo? Wtedy pozostają zastrzyki domięśniowe.

Poza tym żałuję jednego. Że po pierwszej stracie nie zrobiłam badań genetycznych dziecka.
Bardzo wiele mi to zabrało.
Mialam jedyna taka szansę. Bo tylko pierwsza ciąża doszła do 14 tygodnia.

Uważam też że strata dziecka w 6 czy 7 tygodniu często nie jest czymś błahym. A lekarze zawsze powiedzą, że to były jakieś wady dziecka kiedy nie znają przyczyny, bo tak jest najłatwiej, niestety. Dlatego badanie genetyczne dziecka jest moim zdaniem ważne żeby to wykluczyć lub nie i wiedzieć czy jest sens kolejnej ciąży.

Przepraszam Was, że piszę dzisiaj tak bez emocji. Ale chociaż nadal moja historia trwa, może przynajmniej moje przeżycia komuś innemu pomogą.
Swoje emocje już wyrzuciłam.
Obecnie jakoś tak ogarnia mnie spokój, oraz bieżące zadania dnia codziennego.

Trzymajcie się.
Pozdrawiam Was serdecznie 😉

To moze zalezy tez od tego czy mialas zabieg czy nie. Nie mam doswiadczenia po zabiegu ale mysle ze jesli jest robiony to endometrium moze byc cieniutkiw po tym i wtedy to krwawienie miesiaczkowe po moze byc slabe jeszcze bo nie zdazy sie wysciolka macicy na tyle odbudowac. Ja mialam informacje ze okres po poronieniu ma pojawic sie od 4 do 6 tyg. Mialam po 4.Tak mysle ze to male krwawienie mozesz potraktowac jako okres.

Ja na kontroli 2 tyg po zabiegu usłyszałam, że nadal jest sporo resztek w macicy i powinno się to do końca oczyścić przy najbliższej miesiączce, dlatego może być bardziej obfita. Natomiast endometrium w opisie wizyty mam wpisane 3mm czyli już cieniutkie 🤔 nie mam pojęcia czego spodziewać się po tej miesiączce, ale mam nadzieję, że jak najszybciej się pojawi.

@SylwiaDS
Dziękuję, że się dzielisz takimi rzeczami- ja chłonę wszystko, bo chcę zacząć jak najwcześniej działać, bo boję się właśnie olewczego podejścia lekarzy typu "tak się zdarza", "czasami tak już jest". Chciałabym żeby na najbliższej wizycie lekarz zalecił mi właśnie chociażby badanie progesteronu. Z drugiej strony, oprócz zmęczenia, nie mam jakiś specjalnych objawów jego braku - ostatnie dwa lata brałam tabletki antykoncepcyjne, ale wcześniej miesiączki miałam regularne. Chciałabym czuć, że cokolwiek jest przyczyną, to przynajmniej na większość da się jakoś zadziałać...